Italië - Parte II

Hoe mooi is Toscane toch wel niet! Je denkt: met Venetië en Firenze hebben we zowat het mooiste van Italië al gezien, maar dan komt Siena nog en San Gimignano en en en :-) 

Zoooooooo mooi is Toscane dus. 

Het is een tijdje stil geweest op de blog maar wij hebben niet stilgezeten. De blog-stilte komt door een gebrek aan wi-fi en dat gebrek komt dan weer door een gebrek aan open/betaalbare campings. Alles is hier al dicht voor het winterseizoen of een paar campings bij grote steden zijn nog open maar vragen al gauw 35-40 euro per nacht. En overdrijven mag al eens, maar te veel overdrijven hoeft nu ook weer niet.

Wij trekken dus van (bijna) gratis camperplaats naar parking en omgekeerd. En van goede camperplaatsen kennen ze hier wel iets in Italië want net zoals onze Noorderburen zijn het ook echte ‘camperaars’. We zijn nu regelmatig de enige buitenlanders op de parking of camperplaats tussen Italianen die toerist in eigen land spelen. 

Maar goed, we hebben dus niet stilgezeten. Na het wondermooie Firenze hebben we een redelijke afstand gereden naar Siena (met een kleine boodschappen tussenstop waarbij de kinderen dan eventjes een supermarkt mochten gebruiken om te spelen en de benen te strekken). Bij prachtig weer maar met een koude wind hebben we het prachtige Siena verkend. Het meest bijzondere zijn de Campo die schuin afloopt en heel groot is (hier wordt elk jaar tweemaal de Palio gehouden (de bekende paardenrace zoals ook te zien is in Quantum of Solace) en de Dom. 

De Dom van Siena.

Pracht en praal binnenin de Dom.

Het grote plein waar ook de Palio gehouden wordt en de Gaia fontein staat. 

En verder gewoon weer fijne rustieke straatjes en huizen afgewisseld met palazzo’s en kerken. Het was ook fijn dat er net een kunsthappening bezig was en er overal bij de winkels grote fel gekleurde plastieken dieren stonden. Jip en Sam zijn van dier naar dier gerend. Het was een heel leuke dag in Siena en we zijn pas ‘s avonds laat terug naar de camper gegaan. 

Sam staat al een gekleurd vosje te knuffelen en Jip is er naar onderweg. 

's Middags hebben we lekkere frietjes gegeten in Siena. 

Van Siena was het ‘s anderendaags niet ver rijden naar San Gimignano. En ook al was het ver geweest, erg is dat niet met al die prachtige uitzichten op de Toscaanse heuvels met wijnranken, olijfbomen en bossen. En zeker nu in de herfst is het heel mooi om de zon te zien schijnen op de gekleurde heuvels met hier en daar een (kerk)toren in de verte. Of in ons geval: met 13 torens in de verte. 

San Gimignano in de verte met zijn dertien torens.

Zoveel staan er nog recht in San Gimignano van de ooit 70 (!). Zoals zoveel stadjes in Toscane ligt dit ook op een heuvel en was het niet makkelijk om een geschikte parkeerplaats te vinden dichtbij. Maar met wat geluk en de behendigheid van Jan hadden we iets gevonden een beetje beneden de stad, volledig gratis en rustig zodat we eventueel nog konden slapen ook en we zijn dan naar boven gereden met fiets (het is te zeggen: Jan is naar boven gereden en ik heb op sommige stukken gestapt na eerst wat te ‘surplace-en). We dachten op het gemak wat rond te kunnen fietsen in de stad, maar dat hadden we eventjes mis ingeschat: San Gimignano staat hoog op de toeristenlijst en het was er bijna over de -veelal Amerikaanse- koppen lopen. Dus hebben we er maar een dagje rondstappen van gemaakt ipv fietsen, afgewisseld met een ijsje eten bij de veelvoudig ijskampioen van Italië en een privé-demonstratie harpspelen. 

De harpspeelster van dienst was zo opgetogen over het feit dat Sam ‘ballet’ stond te dansen op haar muziek en dat Jip stond te springen, dat ze een pauze inlaste in het straatconcert en de kinderen liet kennismaken met de harp. Sam heeft al ‘een harp‘ toegevoegd aan haar laaaaaaaaaaaange Sinterklaaslijst. 

Het was een fijne dag in San Gimignano dat terecht druk bezocht wordt door toeristen. De torens zijn trouwens geen uitkijktorens, maar overblijfselen uit de grimmige Middeleeuwen toen rijke families zich beschermden tegen geweld allerhande door zich te verschansen in hun toren. Hoe hoger de toren, hoe meer welstand.

We zijn niet blijven slapen, maar nog doorgereden richting volgende bestemming en onderweg in Empoli afgereden om daar te overnachten en ‘s anderendaags boodschappen te doen. De volgende halte was dan Vinci, geboorteplaats van Leonardo. Daar is ter ere van hun geniale zoon in het kasteel een museum ingericht waar een aantal van zijn uitvindingen zijn nagebouwd in het klein. 

Leo himself.

Binnen de kasteelmuren (foto getrokken door Sam).

Het museum zelf was niet zo interessant voor Sam en Jip (behalve de computers met filmpjes waarin de fysische principes achter de uitvindingen werden uitgelegd en de reproducties van de bekendste schilderijen) omdat ze nergens mochten aankomen. Maar binnen de kasteelmuren was het wel leuk spelen voor hen. En ook onderaan het kasteel was er een leuk parkje met een klein stroompje waar we nog een hele tijd hebben gezeten tot we naar Pistoia vertrokken zijn. 

Spelen met water...er is bijna niets leuker.

Daar lag de camperparking naast een fantastische speeltuin waar Sam en Jip zich nog hebben uitgeleefd tot het donker werd. ‘s Anderendaags zijn we meteen ‘s ochtends naar het stadje getrokken en we hadden geluk/ongeluk: er was net een tweedehands/antiekmarktje aan de gang wat leuk was, maar er was ook een gewone markt die het zicht op de mooiste pleinen en straten wel wat wegnam (elk voordeel heb alweer ze nadeel). Desalniettemin hebben we kunnen genieten van het speciale karakter van de stad. 

Een gezellig pleintje in Pistoia.

We zagen in de stad ook affiches hangen van een beurs die plaatsvond een beetje buiten het centrum. Een beurs zoals de Accenta Jaarbeurs in Flanders Expo, .... maar dan anders (Elke! Eline! Karlijn!). Dus daar zijn we ook nog naartoe gewandeld en daar hebben de kinderen zich heel goed geamuseerd. Het was niet druk, ze konden rustig rondlopen en kregen proevertjes, een ballon, een pen, veel flyers en er waren vegan pannenkoeken met vegan choco als vieruurtje.

Accenta...maar dan anders.

Pannenkoeken met chocolade....jammie.

We keerden ‘s avonds alle vier heel moe maar met een heel fijn gevoel terug naar de camper. En ook de volgende dag in Pistoia eindigde op die manier, maar dan na een bezoek aan de zoo daar. Jip en Sam hebben daar de hele dag rondgestapt en gespeeld en konden ‘s avonds geen pap meer zeggen. Het was een mooie dierentuin met allemaal verzorgde dieren en heel veel mooie wandelpaden en bossen. Een beetje zoals Pairi Daiza, ... maar dan anders. Alleen jammer om te zien was dat de bruine beer repetitief gedrag vertoonde. Nochtans participeert de zoo in een speciaal programma rond de bruine beer, dus je zou denken dat hij daar extra goed zit....

Sam en Jip wilden meteen met 'Sven van Frozen' op de foto staan. 

Meteen na het vertrek uit de dierentuin kreeg Sam de slappe lach....bleek dat Jip in slaap was gevallen met zijn sok in zijn mond en zijn appel op zijn schoot. 

‘s Avonds nog zijn we naar de volgende bestemming gereden: Collodi. Daar ligt het Pinocchio Park en ligt de camperparking naast het park. Ideaal dus. De schrijver van het verhaal, Carlo Lorenzini heeft een deel van zijn leven in Collodi doorgebracht en had als auteursnaam Carlo Collodi genomen. Het park staat er al van in 1956 en is heerlijk folkloristisch en rustig gehouden en de natuur is een onderdeel van het park. Er is een groot Mozaïekenplein, een wandelroute langs 21 beelden die het verhaal uitbeelden, een poppenkast, drie oude oude en mooie mooie paardenmolens, een mechanisch poppentheater, en oude woonwagens die omgebouwd zijn tot kleine musea. We hebben echt heerlijk genoten van een fijne dag in een echt heerlijk park. Een beetje zoals de Efteling, ... maar dan anders. 

Een hele oude draaimolen met bootjes op echt water! Zo heeft Sam alsnog in een Gondel van Venetië kunnen zitten (zonder 80 euro voor een half uurtje te betalen :-)  ).

Nog een hele oude draaimolen. De koets waar Jip in zit is nog origineel en Jip vindt dat oké (hij probeert hier eigenlijk zijn duim omhoog te steken). 

Samen hoedjes en maskers kleuren in de Pinocchio knutseltent.

Nog vlug boterhammetjes opeten voor de poppenkast begint. 

Het wandelpad waar de beelden het verhaal vertellen. 

En eindigen in de mond van de haai.

Net zo rustiek als de draaimolens in het park was de manier waarop we ons dan ‘s avonds allemaal hebben ‘gedouched’ in de camper met een kommetje water dat opgewarmd moest worden op het vuur en dat we over onszelf uitkapte. Het was een gezellige avondvullende activiteit. 

Dat maakte ook dat we de dag nadien welriekend en fris naar Lucca konden vertrekken. Daar viel het bij onze aankomst al op dat er veel volk met valiezen rondliep en dat er veel bewegwijzering met verschillende routes was. Bleek dat daar de komende dagen de grootste sci-fi, comic, fantasy, manga, games, ... bijeenkomst in Italië zou plaatsvinden. Zoiets als de FACTS beurs in Flanders Expo, .... maar dan anders. Ook toevallig! 

Ja, er was veel te doen in Lucca...

We waren er goed op tijd bij, bij aankomst stonden er een stuk of vier campers op de grote stadsparking en tegen vrijdagavond stond de parking vol met 50/50 campers/auto’s. Waarom iedereen zo graag met de camper afkwam werd ook meteen duidelijk vrijdag: om de -soms gigantische- kostuums in te vervoeren en een plaats te hebben om de -prachtige- make-up op te doen. 

Het festival is ook gigantisch. Werkelijk overal in de stad, op elk plein, in elk groot palazzo, en op de stadswallen is er iets te doen. Gelukkig zijn we donderdagnamiddag en -avond nog rond gaan wandelen in de heel mooie stad want vanaf het moment dat de beurs open was vrijdag was het er een drukte van jewelste en kon je eigenlijk nog weinig zien van de omgeving. Het historisch centrum van Lucca is niet zo heel groot en plots komen er daar op één dag zo’n 50.000 bezoekers binnengewandeld... Natuurlijk dat het er soms over de -gekostumeerde- koppen lopen was. Maar Lucca is ook nog volledig ommuurd, door de stevige stadswallen uit de 16de eeuw (een beetje zoals de vesten in Brugge, ... maar dan anders), en daarop was er ook veel te doen en kon er ook veel volk kwijt. We hebben waarschijnlijk maar 10% gezien van alles wat er te doen was en dat was al meer dan genoeg. Heel fijn was het ‘Family Palace’ waar  Sam en Jip ettelijke uren zijn zoet geweest met allerlei speelgoed, kijken naar hele Lego-steden of -planeten, of zich laten schminken. 

Sam had er ook een spel van gemaakt om met zoveel mogelijk ‘prinsessen’ op de foto te gaan en ze was dikwijls onder de indruk van hoe mooi de prinsessen waren. 

Twee prinsessen samen....

En prinses Sam wilde ook wel eens met Masha van Masha en de beer op de foto gaan. 

Van de ‘zombie-walk’ was ze dan weer niet onder de indruk, die vond ze niet zo mooi geschminkt. Jip was af en toe wel onder de indruk van de verkleedpartijen en was voor de rest gewoon zichzelf, dwz laid-back & relaxed en verkleed als een soort van blauwe techno-tovenaar die zijn belletjes toverstaf vooral gebruikte om op van alles te slaan... 

No comment....

Het zijn in ieder geval drie superdagen geworden om nooit te vergeten en we waren heel blij dat we zo’n bijeenkomst per toeval konden mee beleven. Hieronder nog wat foto's om mee te genieten:

Dat er veel volk was!

Ik durf het uitspreken: VOLDERMORT was er ook.

Zo goed gedaan! 

Kit! Turbo Boost! 

O yes we can! Trekkies en SW-fans zijn nu allemaal boos op ons....

Een kostuum kan ook heel simpel, grappig zijn... 

...of minder simpel. En minder grappig.

Ze hadden luidspreker in hun blokken zitten waaruit het Tetris liedje luid schalde. Heerlijk!

Geen prinses, maar Sam wilde er toch graag mee op de foto staan. 

De DeLorean uit Back to the Future en Bumblebee. 

Twee piraten en iemand met een slechte dag....

Roodkapje en de wolf....maar dan anders. 

Samen naar een concert kijken op groot scherm of een voetbalwedstrijd of.....een wereldkampioenschap van één of ander computerspel, dat kan ook. 

Jan is in Lucca naar een echte Barber shop geweest (vrouwen niet toegelaten) ....

...en dit is het prachtige resultaat.

Net zoals we de fijne dagen in Lucca niet gaan vergeten, gaan we ook niet vergeten hoeveel spanbandjes (bedankt Bram en Nele om er nog extra mee te geven!) en duct tape vellen er nodig waren om de afgebroken uitlaat aan de camper te bevestigen om toch maar van Lucca tot in Pisa te geraken. Ja, de uitlaatpijp was van de knalpot afgebroken. Dat ontdekten we bij toeval een eindje buiten Lucca. Gelukkig was het afgebroken na de knalpot, dus de camper spoot geen zwarte rook naar buiten of maakte geen oorverdovend lawaai. Maar de uitlaatgassen kwamen nu wel van onderaan de camper naar binnen, dus daar konden we niet te lang mee rondrijden als we geen vergiftigde kindjes wilden hebben.

Een beetje creativiteit ....

...geeft al gauw iets artistiek.

Nu goed, we zijn tot in Pisa geraakt, zijn daar nog eerst een dagje de toerist op de fiets gaan uithangen en hebben pas ‘s anderendaags een garage opgezocht. Pisa, trouwens, is nog een aangename stad en we hebben daar eigenlijk een hele fijne fietsdag gehad. Natuurijk hebben we ook de Campo dei Miracoli bezocht met de scheve toren. En inderdaad: die is scheef zeg! In het echt is dat nog duidelijker dan op foto. 

Het was mooi weer en Jip en Sam hebben een hele tijd gespeeld op het  groene gras van het plein. 

En ‘s anderendaags hebben ze ook nog veel gespeeld in en aan de camper op de parking voor wij de moed vonden om een garage in Pisa te zoeken en daar het verdict af te wachten. Dat zoeken viel geweldig mee: een garage lag als bij toeval om de hoek van de parking. Het verdict viel minder mee: het hele stuk moest vernieuwd worden maar na wat telefoontjes bleek er niets voorradig te zijn. In Firenze of Genua zouden we zeker meer geluk hebben zei garagist. Genua was inderdaad wel één van de volgende bestemmingen, na Cinque Terre, dus na nog wat ‘McGyver’ werk van Jan en de harde spijtige beslissing om Cinque Terre niet te bezoeken, zijn we dan met een aaneengeplakte uitlaat vertrokken voor de 150 km autostrade naar Genua. Autostrade omdat de uitlaatgassen dan minder de kans kregen om binnen te komen. Na 50 km waren de spandbandjes al doorgesmolten en de duct tape was los. Nu goed, we zijn uiteindelijk in Genua bij een garagist geraakt zonder vergiftigde kinderen maar geloof me: een stad als Genua binnenrijden met een camper op zoek naar een garage is niet eenvoudig. En bij traag rijden of stilstaan in het drukke verkeer, kwamen de uitlaatgassen wel binnen. Maar als door god gezonden stond bij de eerste garage (die ons niet kon verder helpen) een meneer Alex die ons door een stuk van de stad geloodst heeft van garage naar garage tot er ééntje was die zei: kom voor 18u terug want dan sluit ik, maar tegen die tijd zal ik dat ding aan elkaar lassen. Driemaal hoera voor Alex en de garagist. We hebben niet moeten wachten op nieuwe stukken, het heeft geen dagen geduurd, en het heeft geen stukken van mensen gekost. 

De garage in Genua en Sam en Jip die klaar zijn om een beetje de stad te gaan verkennen terwijl het laswerk gebeurt. 

Maar het drukke Genua hadden we dan ook wel gezien met de camper en we zijn verder gereden tot even buiten de stad om op een camping wat te bekomen. Voor twee nachten dan toch want dan sluit deze camping ook voor de winter. Onze plannen zijn nu in de eerste plaats thuis geraken zonder verdere stukken/reparaties, het aquarium van Genua nog bezoeken (maar niet meer de stad zelf, dat doen we nog wel eens ooit samen met Cinque Terre) en dan de Ligurische kustbaan af te rijden richting Côte d’Azure kustbaan (een beetje zoals de Kroatische kustbaan...maar dan anders) en van daaruit de tocht naar België in te zetten. We hebben andere routes bekeken, maar houden toch deze aan. Met onze old-school aaneengelaste bijna retro-camper aankomen in het mondaine Nice, Cannes of Saint-Tropez lijkt ons wel wat. Zoals je kan zien op de reparatie-foto hierboven heeft Jan zijn Côte d’Azure outfit al klaarliggen: zijn oude stapsandalen en daarin sokken. Lekker....maar dan anders! 

Misschien laten we Jip wel terugrijden naar België?