Italië - parte I

Het is meteen duidelijk: we hebben de landen waar medeklinkers koning zijn, verlaten en reizen nu door het land van Koningin Klinker, liefst nasaal en languitgerekt uitgesproken dan ook. You gotta love them, those Italians! Het landschap verandert ook meteen van heuvelachtig naar plat. We rijden dan ook door de Lagune van Veneto.  

Rechtstreeks naar Venetië rijden zou een te lange rit zijn dus we houden halt in Lignano. Er is een camping vlakbij het strand, het is mooi weer, en nog een dagje strand meepikken zien we wel zitten. We zijn blijkbaar wel de enigen want Lignano is verlaten, bijna als een spookstad. En de camping is ook al gesloten... . Maar we mogen van de eigenaar op de afgesloten parking van de camping overnachten en krijgen elektriciteit, allemaal gratis. Ideaal! Op het strand staat er wel wat wind, maar de zon schijnt opperste best en er is een grote speeltuin. Alle ingrediënten voor een leuke namiddag dus. 

Een klein meisje op een groot strand.

We moesten ‘s avonds wel koken met de deur dicht want er zaten heel veel muggen (het zelfgemaakte muggengaas werkt niet zo goed). ‘s Anderendaags vertrekken we dan echt naar Sam haar favoriete bestemming: Venetië. 

Sam en Jip kregen maskers om naar Venetië te gaan. 

Nog eerst wat inkopen doen en dan inchecken op Camping Serenissima. De vriendelijke eigenaars zorgden ervoor dat we konden kamperen recht tegenover het bungalowtje van oma en opa maar daar moeten Jan en ik in stilte tevreden over zijn want Sam en Jip weten nog steeds niet dat we ‘s anderendaags bezoek krijgen....

Het is een mooie camping die er al mooi herfstig bij ligt met een fijne speeltuin en de kinderen amuseerden zich de hele dag buiten. Helaas moesten we ze wel overvloedig insmeren met anti-muggenspul en de deur van de camper goed dichthouden. ‘s Anderendaags mochten we ‘s ochtends al de sleutel van de bungalow; handig om te douchen en privé-toilet te hebben. Na de middag is het zo ver: we gaan naar de vliegtuigen kijken; dat is in ieder geval het smoesje om oma en opa te gaan halen. Een camper parkeren op de parking van een luchthaven is niet gemakkelijk (we parkeren uiteindelijk gewoon op het gras) en als we eindelijk in aankomsthal zijn, is het vliegtuig uit Brussel al geland. We gaan ‘eventjes‘ kijken naar de mensen die van het vliegtuig komen en dan naar de vliegtuigen maar dan plots komen daar oma en opa uit de deur....

Kijken naar de mensen die uit het vliegtuig komen....

....en daar zitten plots Oma en Opa bij!!

Sam begint meteen van alles te vertellen....

...en Jip wil zijn kunstjes tonen (met twee benen tegelijk van de grond springen).

Sam haar glimlach ging van oor tot oor en ook Jip was muisstil van verbazing. Dan is Sam aan één stuk door van alles en nog wat beginnen vertellen tot ze eventjes is stilgevallen bij het openen van de cadeautjes: Peter Thorsten en tante Griet hadden een kroontje en prinsessenschoentjes meegegeven en een prachtige zelfgemaakte draagzak (!) voor de baby. En er was ook nog de DVD van Frozen van oma en opa en Jip kreeg een brandweerman Sam helm.

Met hun vuile speelkleren aan, maar ook supertrots met helm/kroontje. 

Betere cadeautjes hadden ze zich niet kunnen wensen en ondertussen is alles al veelvuldig gebruikt (Sam neemt de schoentjes en het kroontje mee in bed en zingt tegenwoordig alles (bv. wat ze op haar boterham wil) ‘musicalgewijs’ zoals in Frozen en Jip zet zijn helm op en roept dan psssssssst om te blussen). De gezellige namiddag ging verder in een gezellige avond met veel bijbabbelen over het thuisfront. 

Het voelde meteen aan als een vakantie in de vakantie. De dag nadien en na een drukke, warme busrit was het dan eindelijk zo ver: we konden het wonder van Venetië aanschouwen. De eerste dag hebben we rondgestruind door het stuk rond het Piazzale Roma en over de Rialto, lekker gegeten, een ijsje gegeten bij Alaska (wordt aangeraden als één van de beste in Venetië), wat kerken bezocht en wat fitness gedaan met de buggy’s over alle bruggen (gelukkig waren daarvoor met z’n vieren (een voorwaarde om in Venetië te kunnen wonen, is naast rijk zijn zeker ook goed te been zijn)). 

Niet alleen de buggy's mee helpen dragen over de bruggen was fitness voor oma en opa....

Gezellig samen eten.....

...of een (nog té) warme chocomelk drinken. Het was allemaal fijn!

Na zo een leuke dag in Venetië moesten we ‘s avonds op de camping bekomen met een glaasje wijn. Sam babbelde ondertussen veel minder: ze had koorts gekregen en was maar slapjes. En ook ‘s anderendaags was ze nog ziek, hoewel de koortsremmers toen nog wel hun werk deden en ze in de voormiddag persé naar het speeltuintje wilde en de leuke skype-sessie met Tante Griet en co heeft bijgewoond. Voor de rest was het die dag verder vakantie: het was mooi weer, we hebben lekker gekookt en zijn in de warme zon naar het dorpje Malcontenta gestapt (met een zieke Sam in de buggy). Dat was op zich niet veel bijzonders, maar het wandelen in de zon was fijn. Na een koortsnacht was Sam dan ‘s anderendaags niet in staat om mee naar Venetië te gaan. Zo jammer voor haar: ze keek al zo lang uit naar Venetië, oma en opa waren op bezoek en net nu was ze ziek.... Wij hebben dan nog een rustdag op de camping ingebouwd terwijl oma en opa incheckten in hun hotel voor de resterende tijd, de stad verder gingen verkennen en Murano bezochtten. Wij profiteerden op de camping ondertussen van het warme weer om een grote machine was te draaien en buiten op te hangen en genoten samen met Jip van de zon. Tot ongeveer 16u, toen begon de koorts bij Sam weer te stijgen en wilden we toch naar een dokter met haar. We vermoedden dat ze valse kroep had, maar omdat ze hoge koorts bleef hebben en die ook niet erg veel meer zakte met een koortsremmer, wilde we toch zeker weten dat er niets meer aan de hand was. Volgens de camping eigenaar was de beste optie meteen naar het ziekenhuis in Dolo gaan. Zo gezegd zo gedaan, met de taxi want de camper was niet zo maar één twee drie vertrekklaar. Ik ga het hier kort houden en gewoon zeggen dat Sam inderdaad valse kroep had en we om 22u45 terug op de camping waren wegens één pediater aanwezig in het ziekenhuis en drie noodgevallen terwijl wij aan het wachten waren. In ieder geval waren we gerustgesteld dat Sam snel beter zou worden, en inderdaad: ‘s anderendaags voelde ze zich gelukkig al goed genoeg om de laatste dag van oma en opa in Venetië mee te maken. Het was wel een ferme regendag, maar ook fijn was dat San Marco onder water stond en de speciale stellingen uit stonden om alle toeristen quasi-droog te laten rondstappen.

Oma en opa hadden voor échte maskers van Venetië gezorgd! Dankjewel!

De ene dag is het volop zomer en de andere dag staat het plein onder water: oma en opa hadden zeker de full-option city-trip Venice geboekt! En zelfs met de regen hebben we er een gezellige leuke struindag van gemaakt. Hoewel Jip niet meedoet aan struinen: hij springt overal op en af waar hij kan en als hij even in de buggy moet zitten omdat het bijvoorbeeld te druk is, dan lost hij zijn energie door luidkeels te zingen. 

Maar in de San Marcobasiliek was hij toch ook eventjes stil door de overdadige pracht van de mozaïeken. 
Wij waren ook stil bij het afscheid 's avonds. Wat ons betreft waren de dagen in Venetië met oma en opa veeeeeeel te vlug voorbij gevlogen. En als het aan Sam had gelegen was ze mee met hen in het vliegtuig naar huis gegaan. Vooral zij begint nu wel heimwee te hebben af en toe en nog meer over thuis en iedereen die ze kent te vertellen.

De regen hield aan en Sam wilde nog veel slapen, dus we hielden het 's anderendaags ook voor bekeken in Venetië. De eilanden zullen we later nog wel eens bezoeken, die zullen niet te snel wegzinken in de zee hopen we. In de gietende regen zijn we dan ‘s anderendaags vertrokken, zo maar zonder specifiek doel. En in de gietende regen hebben we dan halt gehouden in Monselice en daar overnacht. ‘s Morgens werden we verrassend genoeg wakker met een blauwe lucht en af en toe de zon die kwam piepen. Dat nodigde natuurlijk uit om meteen na het ontbijt het dorpje te gaan verkennen wat een aangename verrassing bleek te zijn: Monselice bezit middeleeuwse charme van de Romaanse soort. We hebben het kasteel bezocht, het heiligdom van de Sette Chiesi, villa Balbi en spendeerde er een leuke voormiddag. 

Wandelen langs de zeven kleine kerkjes. Sam en Jip gidsen. 

De tuin bij Villa Balbi.

De namiddag was al even leuk want het was warm geworden ondertussen en ergens onderweg zagen we een speeltuintje; dat werd dan de tijdsinvulling voor de rest van de dag. Na het avondeten zijn we nog vertrokken naar de volgende dagbestemming: Bologna. Daar vonden we een gratis slaapplaats dichtbij het centrum en we hoopten ‘s anderendaags Bologna te kunnen bezoeken. Hoopten want 1) Jip was ook koorts beginnen krijgen ‘s avonds en 2) het begon te regenen voor de rest van de nacht. Maar hiephoi, ‘s anderendaags scheen de zon vanuit een stralend blauwe lucht en Jip had duidelijk ook de valse kroep, maar die stond met bijna 39° met zijn brandweerhelm op en in Sam haar prinsessen-hakjes-schoenen Frozen-gewijs te zingen dus die kon zeker mee city-trippen. En wat een aangename mooie stad is Bologna. We hebben de hele dag rondgekuierd en genoten van een zonnige stadswandeling. 

Sinds we in Italië zijn, kijkt Jip al heel wat minder op als hij een brommer ziet...

Sam en Jip, de ene nog recupererend en de andere ziek, zijn in de namiddag in slaap gevallen, en wij hebben dan het universiteitsdistrict bezocht (toch een must in Bologna) en een lekker ijsje gegeten (veel vegan opties en speciale smaken). En dan was het tijd om op zoek te gaan naar de slaapplaats voor de volgende nacht maar niet nadat we eerst naar een kampeerwinkel waren gereden om een nieuwe fles gas te halen. Dat was nog een beetje een tricky affaire doordat in elk land andere flessen/aansluitingen gebruikt worden en we waren bang dat het niet zou lukken om onze bijna lege fles uit Bosnië en Herzegovina achter te laten. Maar gelukkig kwamen we terecht bij een heel ervaren verkoper die niet alleen de flessen maar ook de aansluitingsstukken verkocht en die geen probleem ervan maakte om de lege fles bij te houden. Dat was een pak van ons hart, want nu zonder gas vallen zou betekenen: terug naar huis gaan. En -hoe blij we ook zullen zijn om onze familie en vrienden terug te zien- dat willen we eigenlijk nog niet. 

Het was ondertussen al laat geworden en we moesten nog een plekje vinden om te koken en te slapen. Dat vonden we een eindje buiten Bologna bij een grote villa die was omgebouwd tot een woongemeenschap, mooi gelegen in de velden. We dachten eerst dat het een kerkje met bijbehoren was waar er al een camper bij geparkeerd stond (altijd goed om in de buurt van een andere camper te overnachten). Maar bij het oprijden van het erf zagen we dan dat het gewoon huizen waren en de camper was van één van de bewoners. We hebben toch maar gevraagd aan een omaatje die daar rondliep of we daar mochten blijven voor de nacht en dat gaf een komische situatie: zij bleef maar lachend haar schouders ophalen en zeggen dat zij daar geen probleem mee had maar dat er nog 18 andere gezinnen woonden. Tja, wat moesten we daar mee? We hebben dan ook maar lachend onze schouders opgehaald en gezegd dat ze het maar moesten komen zeggen als er een probleem was. Het was een rustige nacht :-)

‘s Anderendaags zijn we dan voor de verandering bij het vertrek  helemaal over ons trapje gereden dat we waren vergeten binnenzetten. Ongelooflijk maar waar: we hebben bijna niets gevoeld, maar het ding was helemaal plat! Straf hoor, zo’n dik ijzeren trapje. Jan zegt dat zoiets maar één keer lukt. Met wat brute spierkracht heeft hij de pootjes terug wat rechter kunnen trekken, maar schots en scheef zal het wel voor altijd blijven. 

We hebben na een tijdje rijden halt gehouden in Firenzuola, een Toscaans dorpje tussen Bologna en Firenze dat ik me nog herinnerde van een eerdere passage door Italië. Het was daar leuk, met de eerste dag een bijeenkomst van oude kevertjes en (dé) originele volkswagen campertjes en de tweede dag een boerenmarkt/arts and crafts markt/roofvogelshow.

Firenzualo

Dat allemaal gecombineerd met een charmant dorpje, leuke speeltuin, zonnig herfstweer en twee gratis overnachtingen. We hadden gerust nog wat langer kunnen blijven ware het niet dat we echt een camping moesten opzoeken om water bij te vullen, wc proper te maken en vuil water te lozen. We kozen dan maar meteen een camping bij Firenze en genoten van de tocht langs de kronkelende bergbaantjes met zicht op verkleurde herfstbossen. 

Het Toscaanse landschap in de herfst.

Net achter Fiesole kom je de berg af met een prachtig uitzicht op Firenze en zijn pronkstuk de dom. Sam was al onder de indruk van een foto van de dom, maar er in het echt zijn, vond ze helemaal super. En de dom is ook werkelijk een prachtstuk. 

We waren allemaal onder de indruk en niet alleen bij de dom (en ik ben al voor de derde keer in Firenze) maar bijvoorbeeld ook aan het Palazzo Vecchio waar een kunstwerk van Jeff Koons naast (de kopie van) de David van Michelangelo stond.

Sam voelde zich een echt prinsesje in Firenze tussen alle palazzo's en kerken...

...en Jip liep er gewoon weer vandoor om ergens gaan op te klimmen.

Prinses en koning in de gouden koets.

Het was een heerlijke dag die we afsloten met een ‘semi-sightseeing’ bustochtje naar de camping waardoor we echt erg veel van Firenze op één dag gezien hadden. En nog steeds krijgen we niet genoeg van Firenze, maar de volgende Italiaanse dorpjes en steden roepen ons ook en dus trekken we verder. 

Ciaoooooooooooooooooooooooo!