balegem&beyond: Trebinje - Dubrovnik

Naar Trebinje dus en dan de grens over naar de Kroatische kust - opnieuw. Maar niet in één lange rit, maar met een paar tussenstops. De eerste tussenstop is nabij Stolac, in Radimlja. Daar loopt de M6 dwars door een middeleeuwse necropolis. Gelukkig staan ze op de lijst om volgend jaar het label Unesco werelderfgoed te krijgen en kunnen ze misschien een beetje beter beschermd worden.

Sam en Jip vonden het vooral fijn om van die kleine witte slakkenhuisjes te verzamelen en de benen te strekken waardoor wij op het gemak een praatje konden maken met de verantwoordelijke en zo geleerd hebben dat: 1) de M6 loopt over de oude verbindingsweg tussen Borojevici en Stolac en dat ze bij het aanleggen van de M6 dus gelukkig geen grafstenen hebben verwijderd, 2) de oude verbindingsweg werd aangelegd door het Oostenrijks-Hongaars leger veeeeeeele jaren geleden en men weet niet of zij grafstenen vernietigden hiervoor of dat de necropolis sowieso in de middeleeuwen langs weerszijden van een route gelegd werd, en 3) de grootte van een grafsteen zegt niets over de overledene zijn/haar gestalte maar wel iets over de rijkdom. Het was een korte maar interessante tussenstop. En dat gold ook voor de volgende tussenstop in Vjetrenica bij Ravno. Daar ligt een gigantische grot met heel veel grote hallen en meren. Dat leek ons wel de moeite van de omweg waard. Een mooie omweg trouwens langs kleine bergweggetjes, groene valleien en oude dorpjes. We hebben eerst een boterham gegeten en onze warme kleren genomen en zijn dan op weg gegaan naar dé grot. Helaas pindakaas bleken we daar voor niks te staan blinken in onze jeansbroeken en vestjes want Jip was nog te klein om de grot in te gaan en voor Sam zou het ook moeilijk worden. Het eerste stuk is een smal, laag en glad stuk waar je je moet vasthouden aan een railing en dat was niet te doen voor Jip. Sam mocht van de gids eens proberen de grot in te gaan, maar ze kwam snel terug na een paar meter. In tegenstelling tot wat je zou verwachten van een grot is deze grot heel erg winderig. Als je aan de ingang stond leek het net of ze met heel krachtige windblazers koude lucht aan het aanvoeren waren. Het sneed je de adem af.

We werden net niet weggeblazen voor de grot van Vjetrenica.

Voor Sam en Jip was dat eigenlijk al een belevenis en een helm opzetten ook, dus zo erg was het niet. En we hebben genoten van de mooie omgeving, een beetje gewandeld, zijn nog iets gaan drinken en dan grotloos vertrokken.

Onderweg veranderde het landschap al meer en meer van de mooie, volgroene beboste bergen naar de meer dorre, ruwe bergen zoals het Velebit gebergte in Kroatië. En we zaten ook niet zo heel ver van Kroatië eigenlijk want achter de bergen lag de Kroatische kust.

Maar we wilden nog in BIH blijven en Trebinje bezoeken dus we bleven mooi aan de ‘juiste’ kant van de berg en reden dieper BIH in. Trebinje was heel mooi om binnen te rijden langs de Trebisnjica rivier want die stroomt daar heel breed door en ligt nog vol mooie oude watermolens. En de stad is ook heel aangenaam met oude grote huizen, een gezellig marktplein en een oosters aandoende oude stad. Het was vooral heel erg kalm en rustig in Trebinje en de kinderen hebben heel de tijd kunnen rondlopen, spelen en dansen.

Spelen en rondlopen in de oude stad van Trebinje.

Het gezellige marktplein van Trebinje.

We stonden langs het mooie grote stadspark geparkeerd wat ideaal was voor het avondeten: terwijl ik kookte, konden de kinderen en Jan spelen in het park. Nadien hebben we nog zorgvuldig onze laatste KM opgemaakt in de supermarkt, een brievenbus gezocht voor wat postkaarten te bussen en zijn voor onze laatste rit door BIH vertrokken richting Kroatische grens.

Wij vinden Bosnië en Herzegovina alleszins een aanrader als vakantiebestemming. Het is nog authentiek, de mensen zijn vriendelijk, de natuur en omgeving is prachtig en soms zelfs adembenemend, het is een pak goedkoper dan Kroatië, er zijn zoveel mooie kleine dorpjes en stadjes verstopt in het landschap en de ‘ethnische mix en geschiedenis’ geeft een echt vakantiegevoel. En net daarom rijden we weg uit BIH.... :-) Onze redenering is: aan de Kroatische kust hebben we wat ‘onafgewerkte zaken’ en de kans dat we ooit nog eens naar BIH zullen gaan is groter dan dat we nog eens naar de Kroatische kust zullen gaan. De komende zoveel jaren hangen we vast aan de grote vakantie als periode van verre reizen en we zien onszelf echt niet zo snel nog in juli of augustus tussen de hordes bruinbakkende toeristen komen zitten mee bakken in de veel te warme zon. Nu, midden september, is het nog steeds fijn warm weer overdag aan de kust, maar tenminste wat minder warm ‘s nachts, er zijn al een pak minder mensen op de been en de prijzen zijn al een beetje gedaald. Dus bestemming nummer één aan de kust was: Dubrovnik. Het onafgewerkte dossier dat we daar hadden lopen bestond uit twee delen: de kabelbaan naar boven nemen en de muur opklimmen en rondstappen. Om dat te doen was het plan ‘s morgens vroeg na het ontwaken meteen naar het oude centrum rijden, daar parkeren, iets ontbijten onderweg naar de muur om al boven te zijn voor de warmte komt. Na een gratis maar lawaaierige nacht (we sliepen naast een terras; we gingen zeker niet naar de camping want die vragen 50 euro per nacht wat echt te gek voor woorden is; we zijn nog aan het bekomen van het prijskaartje van de vorige keer) zijn we meteen richting oude stad getrokken, maar om dan parkeerplaats dichtbij te vinden was geen evidentie. Kleine straten, weinig ruimte, parkings waar het verboden was campers te parkeren, en moeilijk te verkrijgen parkeertickets zorgden ervoor dat we veel later dan gepland aan de muur stonden. En toen was het eigenlijk al te warm om die op te gaan en zeker twee uur in de plakke zon af te stappen. We hadden ondertussen ook al wel veel moois gezien buiten de oude stad, want Dubrovnik is wel wat meer dan alleen maar het ommuurde oude deel. En nog iets verrassend (en als je er goed over nadenkt ook niet): het was drukker dan vorige keer. De ene na de andere bus vol ‘jong gepensioneerden’ werd afgeladen aan de ingang van de oude stad. De georganiseerde groepsreizen voor de mensen die kunnen kiezen wanneer ze op vakantie gaan, zijn natuurlijk heel populair net na het hoogseizoen. Die muur blijft dus op ons lijstje staan, maar de kabelbaan naar boven hebben we wel genomen en dat was de moeite qua belevenis voor de kinderen en qua zicht voor ons. Pas vanuit de hoogte zie je mooi het landschap is en hoe mooi Dubrovnik ligt.

Een croissant met chocolade in, een topontbijt nadat je zo lang hebt moeten wachten.

Spannend in de kabelbaan, zo hoog boven de huizen!

Van op de berg naar Dubrovnik kijken en naar de zee, de bootjes en de eilandjes.

De oude stad, binnen de stadsmuren die voor ons onontgonnen terrein zijn....voorlopig. ;-)

Terug beneden zijn we nog eventjes terug eens gaan piepen in de oude stad en hebben we echte Dubrovnikse frietjes gegeten. Het was eens wat anders dan de pasta, pizza of rijstschotel die we anders op restaurant bestellen.

Frieten met ketchup: een typisch authentiek gerecht van Dubrovnik. Of niet?

Terug aan de camper vonden we een fijne attentie van de stad: een parkeerboete. Uitgeschreven om 8u28 terwijl we aan de krantenkiosk 100 meter verderop ons parkeerticket aan het kopen waren en dat dus afgestempeld is 8u30. We gaan het er niet bij laten; de foto van de boete en het parkeerticket staan al klaar om door te mailen naar het bureau en ze mogen die boete vernietigen ofwel uitleggen hoe je tegelijkertijd een camper kan parkeren en het ticket 100 meter gaan kopen want dat is dan wat ze van ons in feite verwacht hadden. Eens benieuwd hoe dat zal aflopen.

Het zal gene waar zijn dat we deze boete gaan betalen!

En toen hadden we alweer genoeg van de Kroatische kust en zijn we maar terug naar BIH gegaan :-) Neenee, de kustbaan loopt door een stukje BIH dat een kleine strook kust heeft waardoor de Kroatische kust eventjes overgaat in Bosnië voor een paar honderd meter. We wilden de enige grote kuststad van BIH wel eens zien en zijn dus in Neum gestopt voor strandnamiddag. Natuurlijk moesten we terug marken afhalen want we hadden die eerst in Trebinje zorgvuldig allemaal uitgegeven :-)

Strandnamiddag in Neum.

We konden parkeren aan het strand voor geen geld en zonder problemen, het was er rustig, de kinderen hebben zich goed geamuseerd, ze hebben een lekker ijsje gegeten en wij konden de oneerlijke parkeerboete op ons gemak verteren (ik moet misschien ook nog vertellen dat we eerst twee keer een sms hadden gestuurd om een parkeerticket te kopen in Dubrovnik want dat ging alleen via sms volgens de parkeermeter, maar omdat dit niet werkte met een buitenlands nummer zijn we gaan informeren bij een toeristenbureau en daar wisten ze dan te vertellen dat sommige krantenkiosken tickets kunnen uitgeven; zo een kiosk hebben we gezocht en gevonden en ondertussen dat wij AL die moeite aan het doen waren voor een ticketje met twee koters in de buggy die honger hadden want nog geen ontbijt hadden gehad, waren die parkeerwachters ons op de bon aan het zetten. Ik zeg het: we zijn echt benieuwd wat ze ermee gaan aanvangen, maar betalen gaan we niet doen (en echt verteerd is het precies ook nog niet als ik het hier zo aan het opschrijven ben :-) ) ).

Ons bezoek aan Neum stelt ons nu wel voor een probleem: hoe classeren we de foto’s: chronologisch of per land want dat doorkruist elkaar nu :-)

Bovenaan in Neum was een grote parkeerplaats voor bussen en campers, fijn beschut onder bomen. Daar zijn we de avond gaan doorbrengen tot het tijd was voor de kinderen om te gaan slapen. Slaaptijd voor de kinderen betekent: doorrijden naar de volgende bestemming. Dat was Makarska, één van de populairste strandbestemmingen hier en met een mooie oude stadskern. Het was nog net niet te donker om het stuk rond Opuzen te kunnen zien. Dat is een heel vruchtbaar breed plat stuk waar de Neretva Delta ligt. Een mooi afwisseling met het gewoonlijke landschap: een berg die de zee in verdwijnt. Vorige keer konden we dat niet zien omdat we toen ‘s nachts passeerden. Het was een hele rit nog en we waren erg moe toen we eindelijk aankwamen. De bedoeling was een plaatsje te zoeken in de stad en gratis overnachten, maar de stad had zich gewapend tegen ons soort ‘freeloaders’ en de parkings allemaal klein of ontoegankelijk voor campers gemaakt. Na wat gezoek en heen en weer gerij hebben we toch maar de camping opgezocht, maar die bleek ook volzet te zijn. We konden wel op de parking blijven staan maar dan is men in Kroatië ook wel zo ingesteld dat je toch nog de volle pot betaalt. We hadden al geen zin meer om Makarska ‘s anderdaags te gaan bezoeken en besloten dat we meteen na het ontbijt zouden doorrijden naar Omis. Daar waren we al eens aan de oevers van de Cetina geweest om te zwemmen in het -ijskoude- water, maar het stadje bezoeken was toen onmogelijk omdat je er letterlijk over de koppen kon lopen. Dat viel nu heel goed mee, hoewel het toch ook nog druk was. En net zoals in Makarska, stond de camping ook nog goed bezet (maar niet volzet). Het overgrote deel van de kampeerders nu zijn Duitsers (in juli en augustus waren dat Nederlanders). En het overgrote deel van de campers, caravans en auto’s zijn van de duurdere soort. We vallen een beetje uit de toon met ons oud campertje. En met onze kleine kindjes en onze leeftijd onder de 60 jaar. Maar we hebben wel openstaande zaak ‘Omis’ succesvol kunnen afronden: we spendeerden twee heerlijke stranddagen hier en brachten een fijn avondbezoek aan de stad.