Slovenië dus...

Het logo dat hier in Slovenië op alle toeristische brochures staat is: I feel SLOVEnia. Met Love in het vet gedrukt. En ze hadden dat logo niet beter kunnen kiezen: de Slovenen houden van hun land. Dat is duidelijk in de manier waarop ze het hier proper houden, hun huizen en tuintjes verzorgen, hun tradities in ere houden, hun fierheid waarmee ze stadjes en dorpjes aanprijzen en de vriendelijkheid waarmee ze toeristen ontvangen. En dat merkten we meteen al de eerste dag in Slovenië. Na een vlotte grensovergang (het was wel de allereerste keer dat de politie in de camper kwam kijken), hebben we gemakkelijk een slaapplaats gevonden in Metlika. We werden ‘s ochtends vroeg wakker door gedril en geboor naast ons hoofd omdat ze net daar aan het voetpad kwamen werken, ook toevallig. Maar de werkmannen hebben na ons ontbijt vriendelijk hun vrachtwagen even verplaatst zodat wij weg konden naar een plaatsje waar niet gewerkt werd. 

Elke avond voor de kinderen gaan slapen, kijken ze naar twee of drie afleveringen van de tekenfilm Brandweerman Sam. Ze zijn er zot van en Sam speelt er dikwijls dingen uit na (en ik veronderstel Jip ook op zijn manier maar bij Sam horen we het duidelijk door de dingen die ze zegt (bv. "er is brand bij de familie Voet, we moeten snel gaan blussen" voor ze op haar step springt en in het onbestemde weg gaat blussen. Jip roept ook en rent ook veel, dat kan ook naspelen van de tekenfilm zijn maar ook net zo goed gewoon Jip die veel roept en rent). In ieder geval, een bezoek aan het brandweermuseum in Metlika konden we  niet overslaan. Behalve dat in onze gids nog de oude openingstijden vermeld stonden en het museum dus toch niet open was op maandag... Maar de vriendelijke mevrouw van het toeristenbureau heeft wat rondgebeld en al snel kwam er iemand speciaal voor ons open doen. Wat een service. De kinderen hebben genoten van alles en het was een mooi museum met veel mooie oude brandweerwagens. De foto's spreken voor zich...

Echt wel de moeite om bezocht te hebben. Nadien zijn we iets gaan drinken in de vinotheek van het kasteel en hebben daar - terwijl de kinderen op het binnenplein aan het rondcrossen waren - wat wijn uit de streek geproefd. Slovenië is een echt wijnland met wijnen die qua smaak niet moeten onderdoen voor de traditionele Franse of Italiaanse wijnen. We hebben ook een flesje gekocht om mee naar huis te nemen en kregen dan nog van een vriendelijke vaste klant een koffietje aangeboden. Zo maar omdat Slovenen graag gastvrij zijn. Het was dus zeker een geslaagde voormiddag die we nog hebben afgerond met een bezoekje aan de kerk en het dorpscentrum voor we naar de volgende halte vertrokken: Pleterje. In Pleterje ligt een Kartuizeklooster dat voor het publiek gesloten is. De monniken (?) leiden een heel strikt leven met een heel aantal uur bidden per dag (ik geloof 8 uur) en laten geen bezoekers toe. Aan het klooster zie je alleen de buitenmuur en om meer te zien moet je op de heuveltoppen klimmen. Maar langs het klooster ligt een klein openluchtmuseum waar een traditioneel boerenhof is uitgestald (hetzelfde als Bokrijk maar dan anders) en dat wilden we bezoeken. Uiteindelijk is het erop uitgedraaid dat vooral Jan en ik het huis, de stal en de hooischuur hebben bezocht en Sam en Jip hebben zich bezig gehouden met de jonge pups die er waren en het konijn, Flip (een Vlaamse reus). Wij hebben een uitgebreide rondleiding gekregen met veel uitleg en geschiedenis, ook over de monniken en de geschiedenis van de abdij en de omgeving. Heel interessant. 

Een traditioneel woonhuis....

...en hooischuur zoals die nu ook nog gebruikt worden...

...en typisch voor hier: een 'zwarte keuken' omdat er geen schoorstenen zijn. 

En typisch Sam en Jip: het liefst van al zaten ze bij Flip in het hok.

Nadien was het de bedoeling om de Kostanjevica grot te bezoeken, maar die was gesloten. Dat is al de tweede grot waar we bot vangen. Maar het was zo mooi weer en het stukje natuur waar de grot ligt, is zo mooi, dat het helemaal niet erg was om gewoon buiten te blijven zitten/liggen aan de rivier en daar fruit picknick te houden en te spelen. 

Na een heerlijke namiddag in de zon, hebben we onderweg op een parking ergens gekookt en gegeten, en nadien doorgereden naar Podcertrtek om daar op een parkingske te slapen. Na een rustige nacht zijn we meteen ‘s ochtends doorgereden naar het klooster (of de abdij?) van Olimje. 

De hele mooie abdij van Olimje. 

Sam en Jip poseren voor de mooie tuin van het klooster waar ook de kruiden staan die de monniken gebruiken voor traditionele recepten in de apotheek. 

Sinds kort stapt Jip graag met zijn handen in zijn zakken. Het rondstruinen wordt echt wel geperfectioneerd in ons gezin, zelfs door de benjamin.  

Een mooi klooster met een prachtige tuin die piekfijn onderhouden wordt en de monniken (of paters? we moeten dringend het verschil tussen alle titels en benamingen eens opzoeken) houden ook een apotheek open die al stamt van in de 17de eeuw (één van de oudste van Europa). Maar om eerlijk te zijn vonden we de bezienswaardigheid naast het klooster interessanter: chocolaterie Olimia. Hmmmmmmm.

Het is moeilijk kiezen in de winkel van de chocoladefabriek. 

Met een overdosis aan chocolade achter de kiezen zijn we doorgereden naar Rogaska Slatina, een spa-stadje, waar Sam en Jip zich hebben geamuseerd in een speeltuin terwijl Jan kookte. Na het eten zijn we iets gaan drinken en toen Jip wakker was, zijn we door het stadje gewandeld in een mooie herfstzon en door de verkleurde blaadjes van de grote kastanjebomen. 

Natuurlijk kan je een spa-stadje niet verlaten zonder zwembad bezoek, dus hebben we ook nog twee uur geplonsd, gedoken en veel gebubbeld in het warme bubbelbad. De kindjes konden nog net een boterham eten voor ze moe-gezwommen en gespeeld in slaap vielen en wij naar Ptuj zijn doorgereden. Ook daar weer vonden we meteen een rustige, gratis en veilige parking om de nacht door te brengen. En ook daar weer hebben we in de voormiddag een fijn zonnig stadsbezoek gehouden met ook een bezoek aan de bibliotheek toen Jip in slaap gevallen was. 

Ptuj heeft een kleine gezellige oude binnenstad.

Jip is zot van klokkengeluid. 

Sam was in de ban van de mooie oude bibliotheek van Ptuj.

Sam heeft daar de smaak te pakken gekregen en wil als we terug thuis zijn graag naar de bib gaan. Na de middag zijn we naar Maribor vertrokken richting camping want dat is na een paar nachten 'vrij kamperen' wel nodig. Camping Kekec was echt perfect. Alles was tip top tot in de puntjes proper en onderhouden en er stond een hele mooie speeltuin. Sam en Jip hebben tot ‘s avonds gespeeld in het zonneke en zijn meteen na het avondeten alweer moe-gespeeld in slaap gevallen. 

Camping Kekec in Maribor.

‘s Nachts is het hard beginnen regenen en ook ‘s ochtends vielen er af en toe nog druppels. Maar Jip heeft zich daar niets van aan getrokken en is toch terug naar de speeltuin gesjokt met zijn te grote regenjas aan en Sam heeft zelf (en met een klein beetje hulp van mij) een olifantje in elkaar genaaid. Ze was supertrots toen het af was. 

Blijven gaan, zelfs als het regent. 

Sam apetrots met haar eerste naaiwerkje en Jip staat in zijn blote kont te blinken want hij is bezig met potjestraining (die al goed lukt àls hij in blote poep rondloopt). De muts wil Jip niet afzetten als hij binnenkomt want dat is zijn nieuwe muts, hij heeft ze zelf gekozen en hij is er zot van. 

De olifant van Sam hangt nu te blinken op de keukenkast. Na de middag zijn we met de bus naar Maribor gegaan en hebben daar wat rondgestruind om uiteindelijk ‘s avonds te eindigen in een groot winkelcentrum buiten de oude stad omdat daar misschien een winkel was met skijassen voor Jan. 

Maribor bezoeken in druilerig weer....

...vraagt om een warme chocomelk op tijd en stond!

We hebben geen jas gevonden, maar wel een grote mooie sprookjesbinnenspeeltuin, helemaal anders dan wat je je inbeeldt bij een binnenspeeltuin en het was gratis. We hebben eerst nog een pizza gegeten en dan hebben de kinderen zich rot geamuseerd. Nadien moesten we wel door de gietende regen naar de bushalte stappen en het is ook niet meer gestopt met gieten. De hele volgende voormiddag hebben Sam en Jip binnen in de camper gespeeld, heeft Jan de camper vertrekklaar gemaakt en ben ik bezig geweest met het opladen van de vorige post (afhankelijk van het internet vraagt dat soms om veel geduld en/of acrobatentoeren om de laptop in de richting van het punt met het meeste ontvangst te houden). Na de middag zijn we meteen naar Lasko gereden, nog een spa-stadje en hebben daar de rest van de tijd in het zwembad doorgebracht. Want wat doe je anders bij aanhoudend regenweer? De kinderen wilden niet uit het water komen, maar het was hoog tijd om te gaan koken, te eten en te slapen. We hebben gewoon op de parking van de termen geslapen, daar waren speciaal camperplaatsen aangeduid waar je gratis mocht blijven staan. Ahhh, heerlijk Slovenië! Gelukkig stopte het in de loop van de nacht met regenen en konden we ‘s anderendaags in terug mooi weer naar het stadje gaan. Of niet zozeer het stadje maar wel de brouwerij van Lasko. 

En we hadden geluk: normaal gezien waren er geen rondleidingen voor minder dan tien personen en ook enkel maar als er op voorhand was afgesproken, maar er ging net een rondleiding starten voor een groep Oostenrijkers en wij mochten mee. We hebben ons Duits nog eens kunnen oefenen, de kinderen vonden het leuk want het was eens iets anders en speciaal en het bierproeven nadien was voor ons heel fijn :-)

Jip voelde zich meteen thuis tussen groep Oostenrijkers en struinde vlot met hen mee door de brouwerij. 

Waar zou Jip dat toch vandaan halen, dat rondlopen met de handen in de zakken? 

De brouwerij was wel groot en Sam en Jip hadden veel gestapt en trappen op en af gedaan. Maar dat was ideaal: ze waren moe, zijn in de camper in slaap gevallen en wij zijn in één trek naar Bled kunnen rijden dat een eindje van Lasko ligt. Daar toegekomen zijn we meteen in het bezoekerscentrum gaan vragen naar een goede parkeerplaats en dat bleek aan het bezoekerscentrum te zijn waar je voor 10 euro 24 uur mocht staan, dus ook overnachten. Ideaal alweer. Nog idealer was de mooie overzichtstentoonstelling in het bezoekerscentrum over de streek en de fauna en flora van het Triglav gebergte en natuurpark met veel filmpjes (Sam heeft ze allemaal verschillende keren bekeken) en prachtige foto’s. 

Sam keek o.a. naar een filmpje over kaas maken....

...en het belang van water...

...en de verschillende activiteiten in het Triglav gebergte...

...terwijl Jip de tentoonstelling meer 'interactiever' aanpakte door hier de beer op de foto na te doen...

...niet alleen naar het gesteente te kijken, maar het ook grondig te voelen en rond te gooien...

...en de displays op stevigheid te testen.

Na het avondeten hebben we nog een bezoek aan het meer van Bled gebracht en ik ben daardoor helemaal in de war geraakt want: Bled is supertoeristisch en bestaat op zich uit -schatting- 90% hotels en consoorten, maar tegelijkertijd is Bled ook zo mooi en idyllisch en maakt het toeristen-gedoe niet zo veel uit om je er goed en rustig te voelen. Raar.

Nu ja, een meer met een eilandje waarop een kerk staat, een kasteel op de rotsen dat uitkijkt over het meer en het begin van het Triglav gebergte rondom....het kan ook moeilijk NIET mooi en idyllisch zijn.

‘s Ochtends zijn we eerst nog opnieuw naar de tentoonstelling in het bezoekerscentrum gegaan (Sam heeft weer naar alle filmpjes gekeken) en dan zijn we naar het meer gegaan, want daar aan het congrescentrum vond de beurs plaats waarvoor we rechtstreeks van Maribor naar Bled waren gereden (via Lasko): in Maribor waren we in een winkeltje geweest met allemaal handgemaakte dingen en daar wisten ze te vertellen over een driedaagse beurs in Bled waar particulieren zelfgemaakte dingen konden verkopen. We waren niet de enigen die graag dat soort dingen ziet: het was superdruk op de beurs. En er waren te veel mooie spulletjes :-) 

Gelukkig dat de camper al vol zit, want anders hadden we ons arm gekocht aan mooie tafeltjes, lampenkappen, stoelen of matten. 

Dat het er druk was!

Geen plaats voor in de camper. Jammer.

Na een lekkere lunch in de Vegan Bar (yes, we can vegan!) hebben we de beurs ook in de namiddag nog eens bezocht (er was zoveel te zien), zijn nog iets gaan drinken en de kinderen hebben nog tot ‘s avonds in een speeltuin gespeeld. Toen was het hoog tijd om boterhammen te eten en te vertrekken naar een ander meer: Bohinj. Nog mooier dan dat van Bled naar het schijnt en zonder het toeristen-gedoe erbij. 

Na het eerste kleine stukje Slovenië dat we gezien hebben, kunnen we alleen maar zeggen dat er hier prachtige natuur is, mooie dorpjes en steden zijn, alles vlot en efficiënt verloopt, de mensen enorm vriendelijk zijn en dat er tot nu toe gratis en veilige parkeerplaats te over is voor overdag én voor ‘s nachts. Kortom: we voelen ons hier goed en feel SLOVEnia!