Hongarije rondtrekken

Hier zoals beloofd het verslag van het rondtrekken door een klein stukje Hongarije. Een beetje laat wel, maar er was onderweg en op de campings geen voldoende wifi om de foto’s op te laden op de blog. En het zal ook een kort verslagje worden want de hitte heeft ons weer parten gespeeld. En hitte is wel het woord: 39 graden in de schaduw, geen zuchtje wind en straten die smelten als ze niet met water besproeid worden.... De camper is een paar dagen en -jammer genoeg- nachten een sauna geweest. Maar laat me beginnen bij het vertrek vanuit Boedapest. Al bij het ontbijt brandde de zon onverbiddelijk hard. Tegen dat de camper vertrekklaar was en we uitgechecked waren drupte het zweet alweer van ons af. Wat rondrijden met de ramen open doet dan goed, dus eigenlijk waren we niet zo blij toen we ‘s middags bij de eerste stop toekwamen :-) . De eerste stop was Tata. We hadden de avond voordien al het middageten voorbereid en zijn dat gaan opeten op de parking van een park bij het meer. We moesten het eigenlijk niet meer koken, dat gebeurde vanzelf ook wel. Het enige dat we konden doen na de lunch was het meer induiken voor wat afkoeling. Heerlijk. 

Het grote meer in Tata; echt perfect voor een te warme dag.

Daar zijn we zo lang mogelijk gebleven, tot het echt tijd was om ons te wassen, boterhammen te eten en de stad te gaan verkennen. ‘Douchen’ gebeurde voor de kinderen buiten met wat lauw water en voor ons in het badkamertje (dat eigenlijk op zijn geheel een douche is) met koud water (de boiler werkt niet).

Tralala, buiten douchen doet goed.

Fris gewassen zijn we dan de stad gaan verkennen per fiets. We hadden de camper geparkeerd op een plaats die ook als slaapplaats kon dienen, want we wilden graag de dag nadien nog in Tata blijven. Het fietsen zorgde voor wat afkoeling en het stadje was heel mooi. Er stond een kasteel/ruïne zoals een kasteel/ruïne hoort te zijn. Van het kasteel van Bojnice dachten we dat het mooi was, maar eigenlijk was dat ‘Disney-mooi’. Hier in Tata was het authentieker en meer tot de verbeelding sprekend. 

Na de fijne fietstocht moesten we dan de kinderen te slapen leggen in een sauna. De ramen stonden wel open, maar dat hielp niet echt: er was geen wind en de muggengazen houden veel luchtcirculatie tegen (maar zijn wel nodig want we staan al allemaal vol muggenbeten die echt pokke-irritant zijn). Als er al iets door de muggengazen heen kwam, was het een degoutante plasgeur; onze ‘slaapparking’ lag naast een muurtje dat graag gebezigd werd door mannen in nood (waarschijnlijk van het café tegenover). Echt, als het 30 graden is in de camper, al erg laat voor de kinderen om nog wakker te zijn, het zweet van je lijf drupt en de muggenbeten nog meer geïrriteerd raken daardoor, dan is het laatste wat je nog kan verdragen de verschraalde geur van mannenurine. Inpakken* en wegwezen! 

Dan maar parkeren bij het parkje met het kleine meer, want dat wilden we de volgende dag nog verkennen (hopend op wat koelte onder de bomen). Maar in dat park bleek een festivalleke aan de gang. Leuk natuurlijk en 5 jaar geleden zouden we daar dan zeker gaan staan zijn, maar nu met Jip en Sam die dringend moesten slapen en wij die eigenlijk ook wel gesteld zijn op wat nachtrust ondertussen, was daar slapen geen optie. Er was bovendien ook geen plaats meer aan het park. Waar we uiteindelijk terecht kwamen, leek een betere woonwijk/villawijk waarvan we beiden het gevoel hadden dat de bewoners wel eens ontevreden de politie op die raar geparkeerde camper zou kunnen afsturen en daar hadden we helemaal geen zin in. Het enige dat we konden bedenken, moe en oververhit, was dan toch maar doorrijden richting volgende halte en onderweg in een tankstation slapen. Het kleine stukje van Tata dat we nog niet gezien hadden, is dan voor een andere keer op reis eens. 

In ieder geval zijn de kinderen onderweg gelukkig dan wel in slaap gevallen, was het qua nachtgeluiden een typische parkingnacht en bleek dat we daar ook in een urinelucht hebben geslapen. We hebben daar dan ook niet ontbeten maar zijn meteen doorgereden naar Gyor (de kinderen hebben wel een boterham gekregen) en hebben onderweg beseft dat de nacht erg genoeg was geweest om onszelf een campingnnacht te gunnen. Camping Piheno - met zwembad - here we come! 

Het zweet drupt van Jip zijn gezicht af. En dat met zwart speelzand....fijne combinatie.

Het was een rustige camping met vriendelijke uitbaters, we hadden een beetje schaduw, er was bijna geen volk en het water deed goed (behalve voor Jip die het toch wat te koud vond). Helaas waren er ook wel veel muggen ‘s avonds en zaten we nog altijd met een camper in volle identiteitscrisis die dacht dat hij een sauna was. 

De volgende dag zijn we vroeg naar Gyor gereden, hebben het kapotte licht van de camper laten maken in een garage (gratis en meteen!), hebben inkopen gedaan en zijn de rest van de dag naar het zwembad/de thermen geweest. Daar was het water werkelijk zalig (36°C). Ook Jip kon nu genieten. Pas ‘s avonds zijn we de stad ingegaan om iets te gaan eten en om te genieten van het oude stadsgedeelte. 

Het oude centrum van Gyor is grotendeels autovrij; fijn om in te wandelen.

"Gans haar ma, de Imelda Marcos van de lage landen!" zou Ome Jouri zeggen.

Voor PeterSam! Bianchiiiiiiii.

Gyor by night.

Jip is in de buggy in slaap gevallen en dat gaf Sam de kans om eens ‘de grote zus’ te zijn die al langer mocht opblijven en nog iets mee mocht drinken op een terrasje. Jammer genoeg was de camper nog dieper weggezakt in zijn crisis. Ik ben tot 3 uur op gebleven om de deur open en de muggen weg te houden zodat er toch een beetje zuurstof binnenkwam. ‘s Anderendaags zijn we een SIM-kaartje gaan kopen, hebben we de weersvoorspellingen bekeken en zijn we in de namiddag in het nieuwe overdekte winkelcentrum gaan rondlopen. Verschrikkelijk qua omgeving, maar.....daar was airco! En daar hebben we met een fris hoofd beslist om nog even in Pannonhalma te gaan camperen en de abdij daar te bezoeken, en daarna al te vertrekken naar Kroatië. Op een onweertje en twee frissere dagen na (25°C), worden weer temperaturen van meer dan 33°C graden voorspeld. Een briesje van de zee is dan echt nodig om het doenbaar te houden in de camper. Jammer van Sopron, Koszeg en Pecs dat we nog wilden bezoeken in Hongarije, maar net zoals we niet zouden blijven bij regenweer, blijven we nu ook niet bij deze hitte. En dat is nu net zo fijn aan een camperreis: we kiezen à la minute de route. En wie weet misschien passeren we nog wel terug door Hongarije binnen een paar weken. Alles is mogelijk. 

De camping in Pannonhalma (camping Panorama) was bijzonder: de staanplaatsen zijn terrassen onder bomen en je kijkt uit op de wijnvallei. Heel mooi. Er waren bijna geen andere kampeerders (nog een tent en een caravan) en er was niemand van de camping zelf (pas vlak voor ons vertrek is er eens iemand komen piepen). En ‘s anderdaags waren de caravan en de tent ook weg. Heerlijk, de camping voor ons alleen en met een zwembad. 

Fijn samen spelen met steekpareltjes....

.....en met waterspuiten.

Ahhhhh, verkoeling.

Voor Jip was het toch nog te warm in de camper, dus hij valt -naar goede gewoonte- buiten in slaap.

Naar het einde van de tweede dag begon het ook te betrekken en een beetje te onweren en daalde de temperatuur een paar graden. Echt perfect (alleen jammer dat de SIM-kaart daar geen bereik had en we weer geen internet hadden)! Goed bekomen van alles en blij met de beslissing om al naar de Kroatische kust te trekken, zijn we dan Pannonhalma in getrokken, met het treintje naar boven gegaan om de abdij te bezoeken en vertrokken richting Zagreb, met

De abdij van Pannonhalma.

een tussenstop aan het Balatonmeer (Balatonbogar). Ondanks het zeer toeristische kantje, was het voor de kinderen leuk; ze hebben voor de eerste keer in hun leven op een draaimolen gezeten :-) En het was er erg gezellig in het stadje: dansdemonstraties, live muziek, wijndegustaties, ... 

En dan ‘s avonds hadden we een lange rit voor de boeg op weg naar de Kroatische kust, met een tussenstop in Zagreb (want dat willen we op de weg toch al meepikken). 

We gaan naar Stinjan in Istrië; daar zitten Sally en Jouri ook nog een paar dagen met de kinderen. Dat zal leuk worden voor Sam want die mist het wel om met vriendjes te kunnen spelen. En ook voor ons natuurlijk. Maar eerst nog kamperen in de buurt van Zagreb en gaan citytrippen. 

*’inpakken’ wil zeggen: alle handelingen die we moeten doen na een slaapstop  (i.e,. de raamschermen afhalen, de ‘schmutze’ emmer vanonder de lekkende afvoer halen, koelkast afzetten en gas dichtdraaien, alles wat in de stuurcabine ligt (dekens, fietsje van Sam, buggy’s, ...) ergens in het woongedeelte op zijn plaats leggen, alle ramen dichtdoen, alles wat los staat terug opbergen, alle kastjes dichtdoen, camper van de blokken halen, drinkbussen vullen en klaarzetten, de kinderen vastzetten in de autostoelen (soms ook de autostoelen terug uit de stuurcabine halen als we in de camper gegeten hebben), ...), een proces dat niet snel op 5 minuutjes gebeurd. Ergens toekomen om te slapen, is het omgekeerde proces. Een (grotere) camper met meer laadruimte zou hier al veel oplossen, en bijvoorbeeld ook een koelkast die kan werken op de leefbatterij, geen lekkende afvoer, airco, ... maar onze camper is oldschool-hardcore....zucht... ;-) Gelukkig moeten we geen bedden meer maken: de kinderen hebben een vast bed (Jip slaapt ook niet meer in zijn tentje; dat was te warm en werd te klein) en wij hebben een vast bed. Dat scheelt zeker ook wel in ‘uitpak’ of ‘inpak’ tijd.  

Budapest

De camping in Budapest is een schot in de roos. We konden bij het vertrek van het tankstation moeilijk kiezen want er waren verschillende opties en elk had zo zijn voor- en nadelen. Maar met onze uiteindelijke keuze, camping Aréna, zijn we heel erg tevreden. Mooi en proper sanitair blok, bomen voor schaduw, gratis wifi en gratis wasmachine. Met temperaturen van 36°C en meer is er heel wat te wassen. En bovendien sleuren we al een tijdje een zak vuile was mee met kleren die we de komende maanden niet meer nodig zullen hebben en die ook onhandig zijn om met de hand te wassen. Dus de eerste twee dagen blijven we gewoon op de camping, het zwembadje wordt opgezet en 2 à 3 machines was per dag worden gedraaid. Tegenover ons staan nog Belgen die hun jongste dochtertje mee hebben (Eline van 8 jaar) en Sam heeft meteen weer een speelkameraadje. 

Samen de baby's verzorgen.

De eerste avond is het nog heel warm om 20u en de kinderen kunnen onmogelijk in de sauna, eh ik bedoel: camper slapen. Dus we nemen de fietsen af en gaan nog een eindje fietsen tot aan de IKEA; die is open tot 22u en daar is het fris binnen. Onze Nederlandse campingburen houden een oogje in het zeil en ondertussen dat wij tussen de verschillende IKEA-afdelingen door racen met de karren, kan de camper wat afkoelen. We stoppen op de terugweg nog even in de mediamarkt voor een thermometertje en tegen dat we aan de camper zijn, valt Jip al bijna in slaap op de fiets en Sam is ook afgekoeld genoeg om te kunnen slapen (hoewel zij ook helemaal in de wolken is over het feit dat ze nog nooit zo in het donker heeft gefietst en zo laat nog wakker was). 

‘s Anderdaags is het precies vertrekdag op de camping en de ene mooie volledig schaduwrijke plek na de andere komt vrij (wij stonden half in de schaduw), dus verzetten we de camper uiteindelijk naar een plekje volledig uit de zon en dat maakt meteen een groot verschil.

De rest van de dag bekomen we van de moeite van het verhuizen :-) en gaan we Jip een paar keer per dag afspoelen onder de douche want er is een grasloos stukje grond aan onze nieuwe plaats en Jip zijn nieuwe hobby is blijkbaar dat fijne zwarte zand over zichzelf wrijven. 

Spelen in de hangmat die we nonkel Driesje en tante Grietje gekregen hebben.

Jip komt terug van zijn tweede douche van de dag. 

De derde dag, maandag, voorspellen ze ietsje minder warm weer (33°C) en een beetje wind en dat lijkt het meest ideaal om Budapest te bezoeken. Tegen dan hebben we ook van weer andere Nederlandse campingburen hun openbaar vervoer tickets en hop on-hop/off-bustickets gekregen. DANKJEWEL! Die zijn nog geldig maar zij vertrekken en kunnen er niets meer mee doen. Dat bleek een gouden cadeau te zijn want maandag begon ietsje frisser en met een wolkensluier voor de zon, maar die verdwijnt tegen 10u en al gauw is het weer bakken en zweten. En Budapest is zo mooi en zo groot. Zonder de hop on-hop/hop off zouden we nooit rond geraakt zijn. Dan hadden we een klein stukje kunnen doen en waren we gewoon gestrand in een park om de kinderen te laten spelen als ze genoeg hadden van de buggy en/of in de zon rondlopen. Maar nu hebben we wat rondgekuierd, iets gegeten en zijn we op de bus ‘gehopped’ die ons mooi heeft rondgereden doorheen de stad terwijl de wind voor wat verkoeling zorgde. Ook Sam en Jip hebben genoten van de tour en Sam ook van de uitleg in de bus. Onderweg hebben we een kleine pauze ingelast en hebben de kinderen laten spelen in een speeltuin in de citadel. 

‘s Avonds hebben we ons wat verfrist in de speelfonteinen en met een ijsje en dan zijn we terug camping ge-metro-ed. 

En de camping herkenden we bijna niet meer terug: zoveel nieuwe bezoekers dat erbij gekomen waren in de loop van de dag! We zijn blij te kunnen vertrekken op tour door een stukje Hongarije. Er staan vier haltes op het programma en dan gaan we naar Kroatië. Het  eerste idee om na deze haltes een paar dagen te kamperen aan het Balatonmeer laten we schieten. De campings daar zijn duur en echt van die massatoestanden met kinderanimatie enzo. Niet ons ding. Kroatië stond aanvankelijk niet op het programma, dus daar hadden we geen reisgids van. We hebben er één in het Engels gevonden in Bratislava. Jammer genoeg van de Eyewitness-reeks en die vind ik van de minste reisgidsen. Een Rough Guide of Trotter is fijner om mee te plannen. Maar we gaan het ermee proberen te doen of wie weet vinden we in Zagreb nog wel een andere betere reisgids. 

Nu eerst nog met de Rough Guide bij de hand het noordwesten van Hongarije gaan verkennen. Tot over een paar dagen met daarvan het verslag!

Slowakije rond

De ochtend van de 14de zijn wij met de kinderen, de camper en al onze emoties vertrokken naar een andere camping. Die van  Bratislava was niet de plek waar we mijn verjaardag wilden vieren, ook al zou het vieren eerder in mineur zijn wegens het verdrietige nieuws. 

We reden naar Bojnice, daar beloofde de reisgids één van de mooiste kastelen van midden-Europa en de campinggids een rustige, idyllische camping. En beide gidsen hadden het juist. We stonden in een mooi dennenbos, er was proper sanitair en een leuk terras. 

Om op de camping te geraken hebben we een paar pittige haarspeldbochten steil naar boven moeten nemen en dat heeft de camper toch wat moeite gekost. De koppeling heeft nog een tijdje heel ‘lekker’ geroken. Meteen werd ook duidelijk dat we dorpjes en steden nog meer in de richting van het Tatragebergte beter niet gaan bezoeken met deze camper. Dat kan het beestje van 22 jaar niet aan. 

We hebben de rest van de dag rustig doorgebracht, het heeft eventjes een beetje geregend wat verfrissend en welkom was en dat vond Jip ook (zie het filmpje hieronder waar hij onder een druppende regenpijp staat). ‘s Avonds hebben samen nog kaarsjes uitgeblazen op twee potjes soja-pudding (meegenomen vanuit België). 

Acrobaatje Jip gaat niet zitten op een wip...hij staat er liever op recht.

Happy 40.

Hetzelfde als Fred Astaire ... maar dan anders.

De volgende dag zijn we dan met de bus naar het charmante centrum van Bojnice gegaan. Daar hebben we een beetje rondgewandeld, iets gegeten, Sam en Jip hebben gespeeld in de ligkussen terwijl Jan en ik een koffietje dronken en dan hebben we het kasteel bezocht dat inderdaad heel mooi was.

Kasteel van Bojnice.

We volgenden een rondleiding van anderhalf uur en Sam en Jip hebben zich uitstekend geamuseerd en gedragen. Sam was helemaal onder de indruk van de bedden van de prinsessen en al dat andere moois, behalve de grotten onder het kasteel; die vond ze niet zo leuk. Jip natuurlijk des te meer want het galmde daar. Ik denk dat ze tot in de toren gehoord hebben dat Jip Kenis graag zijn echo test. Na de tour kwam voor Sam nog het hoogtepunt van de dag: aan de ingang stond een meisje ‘verkleed’ als prinses souveniertjes te verkopen. Sam heeft een hartjesketting gekregen en aan de poort stond een andere prinses waar ze mee op de foto mocht. Amaai, zo stralen dat ze deed, ze wist echt niet waar ze het had.  

No comment.

Op de terugweg hadden we nog net de tijd om wat verse inkopen te doen voor de laatste bus (om 15u15 al) naar de camping zou vertrekken. De buschauffeur knikte overtuigd jaja toen we vroegen of hij naar de camping reed maar draaide vervolgens een andere richting uit en stopte onderaan het dorp waar iedereen moest afstappen. Op onze vragen over deze nogal onverwachte wending kwam een hele uitleg in het Slowaaks waar we nog in geen honderd jaar wijzer van geworden zouden zijn. Om één en ander uit te klaren, hebben we er een paar jonge meisjes bij geroepen die een beetje Engels konden en daar legde de buschauffeur aan uit dat we zeker aan de camping konden geraken door eerst een andere bus te nemen naar een helemaal ander dorp, en dan daar overstappen op weer een andere bus maar daarvan wist hij dan niet welke en of die nog zou rijden die dag. Enfin, echt wel een beetje van slechte wil hoor. Dat zagen we ook aan de gezichten van de meisjes die niet alles vertaalden. Goed, daar in de warmte blijven discussiëren met zo iemand was niet leuk en zou ons bovendien niet boven brengen naar de camping. We zijn dan maar naar boven beginnen stappen tot aan één van de kuurhotels en hebben onze precaire situatie uitgelegd aan de vriendelijke receptioniste die een taxi voor ons regelde. Voor vijf euro zijn we dan vanuit de geairconditioneerde hotellobby tot aan onze camper gebracht. Niet slecht als je ziet wat voor ellendige namiddag dat ‘grapje‘ van dat buschauffeurke ons had kunnen bezorgen: ofwel met de kinderen en de buggy’s met de bus rondreizen van dorp tot dorp hopend dat we er zo zouden geraken ofwel in volle zon de buggy’s de berg opduwen langs de kant van de weg ofwel met de buggy’s wat gaan 4x4-en en via het bos naar boven stappen. Vijf euro is dan echt peanuts.

‘s Avonds hebben we nog geskyped met moesje want die was jarig. Het was leuk om ook de rest van de familie nog eens te zien en horen. Dat vonden ook de Slowaakse kinderen die iets verderop van de camping een vakantiekamp hadden en op de camping kwamen eten: ze hebben lustig mee geskyped. Nadien wilde Sam nog een paar keer naar mijn verjaardagsfilmpje kijken. Zij en de Slowaakse kinderen hebben genoten en Sam kent het filmpje ondertussen vanbuiten denk ik. 

Na de moeite van de camper om de berg op te geraken, hebben we de route wat herzien en goed gecontroleerd waar de volgende geplande haltes liggen: in valleien of in de hoogte. Dat laatste vermijden we dus. Zo hebben we wat aan sightseeing in Previezda gedaan (en ook grote inkopen daar), Kremnica bezocht, gaan zwemmen in Turcianske Teplice en Banska Stiavnica gaan bewonderen. 

Kremnica is een charmant oud mijnwerkersstadje waar het heel aangenaam rondlopen was. 

Rondlopen in Kremnica.

Hoewel oud mijnwerkersstadje: ze hebben daar blijkbaar ook problemen met de nieuwe mijnbouw die de grond komt leegplunderen en een milieucatastrofe achterlaat.

Sam had daar op een gegeven moment een ‘podium’ ontdekt waar ze een tijdje liedjes en dansjes heeft opgevoerd (eigenlijk gewoon de trappen van het bankkantoortje).

Hetzelfde als Ginger Rogers....maar dan anders.

Jip heeft ook wat kunstjes vertoond waarvan de beste was: in één keer, zonder zijn handen te gebruiken, de grond raken met zijn gezicht. Het was niet zo'n grappig kunstje als de liedjes van Sam. Noch wij noch Jip kon er mee lachen....

Ook acrobaatjes vallen soms hè. En sommigen zijn dan ook nog eens heel boos...

We hebben in Kremnica overnacht en zijn de volgende ochtend het skimuseum gaan bezoeken en hebben geprobeerd het kitsch museum ook te bezoeken maar de eigenaar nam ofwel niet op op het nummer dat we moesten bellen, of brabbelde iets in het Slowaaks en legde dan toe. Jammer want we hadden er naar uitgekeken. 

Otvorené?! Mijn botten Geraard. 

De warmte deed ons verlangen naar een zwembad en dat hebben we in Turcianske Teplice gevonden. Heerlijk buiten zwemmen en dollen met de kinderen bij 33°C en gelukkig wat bewolking die opkwam om niet de hele namiddag in de zon te moeten zitten. 

Het avondeten zijn we gaan klaarmaken en opeten aan de markt van Banska Stiavnica. Ook een oud mijnwerksstadje dat ondertussen -terecht- werelderfgoed is geworden. 

De camper viel misschien wat op in het straatbeeld...

Lekker avondeten op de stoep. Marginaal? Een beetje maar!

We hadden daar als bij toeval een kleine schattige Nederlandstalige gids van 3,5 jaar gevonden die ons gratis een rondleiding wilde geven en zeer professionele uitleg gaf over al de prinsessen die in de verschillende kastelen woonden. 

Gids Sam Kenis heeft dat goed aangepakt. 

Banska Stiavnica is mooi gebouwd tegen de hellingen aan.

En Sam en Jip waren blijkbaar nog niet moe na de tour van de stad want dan hebben ze nog een hele tijd gelopen en gesprongen in de zitzakken die bij het cafeetje lagen waar we iets waren gaan drinken. 

De nacht hebben we doorgebracht bij een tankstation in de buurt van Budapest. Het was een lange rit langs een kleine baan en aan de grensovergang in het vignettenkantoortje wilde ze eerst op zijn meest onvriendelijk weten voor hoelang ik een vignette wilde en hoe ik dat wilde betalen en wat voor auto we hadden om dan gewoon nee te schudden en iets in half-duits te brabbelen over een tankstation 20 km verderop. In het vignettenkantoor wilde ze geen vignette verkopen.... De eerste kennismaking met Hongarije was dus al meteen goed raak. Maar nadien aan het tankstation/ ‘kampeerplaats’, met een geldig vignette in ons bezit, een warme wind die wat zuurstof de camper inblies en een showspel van bliksemschichten boven Budapest dat we in de verte zagen liggen, was die eerste kennismaking al snel vergeten. We keken uit naar Budapest de volgende ochtend.

Bratislava

De eerste stop in Slowakije is een tankstation om te overnachten vlak voor Bratislava. Wat meteen opvalt is hoeveel makkelijker het is om niet te moeten omzetten naar Euro's (in Tsjechië liepen we rond met een klein omzettingsbriefje van Tsjechische kronen naar euro's). De taal is ook anders dan het Tsjechisch, maar even onbegrijpelijk. Ons eerste bezoek in Slowakije is meteen aan de hoofdstad: Bratislava. Dat doen we toch maar vanaf een camping  voor de veiligheid: als we een hele dag de stad in zijn is de camper toch iets veiliger op een camping dan 'ergens' in de stad. En ook omdat we de planning wat hadden omgegooid want Jan wilde de 14de op een camping zitten en niet met een oude vrouw van 40 overnachten in een tankstation :-)

Er is maar één camping bij Bratislava, dus dat is niet moeilijk kiezen: Zlaté Piesky. Dat zijn de Bratislaavse Blaarmeersen, maar dan minder goed onderhouden, rommelig en met alleen koud water in de douches. Ze bezitten het monopolie en moeten zich dus niets aantrekken van slechte reviews of commentaren; volk komt er toch. En inderdaad, het was daar een komen en gaan van kampeerders die maar één of twee nachten bleven alleen om Bratislava te bezoeken. De enige die langer bleven waren de groepen jongeren. Omdat we vroeg aankwamen, hadden we een mooie plek onder de bomen. Ideaal.

De rest van de dag hebben we lui doorgebracht met spelen, zwemmen in het meer, wandelen op het domein, koken en eten. En dan meteen 's avonds ook maar beslist om daar niet langer dan nodig te blijven wegens het 'groezelige' karakter van de camping (hoewel het zwemmeer en recreatiegedeelte wel in orde waren).

Spelen van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.

Dus de volgende dag zouden we Bratislava bezoeken en de dag nadien (de 14de) toch maar vertrekken en nog een andere camping zoeken bij de eerste trektocht-stopplaats. Een gratis tankstation was geen optie omwille van het verjaardagsgebeuren (een mens wordt maar één keer 40 hè). Het succes van onze voorgenomen 0-euro-overnachtingen begint daarmee alweer exponentieel te dalen, maar dat is dan maar zo. Voornemens en plannen zijn er om gewijzigd te worden. 

Het bezoek aan Bratislava was echt super. Mooie winkels, fijne straatjes en pleintjes, mooi volk (echt wel opvallend anders dan in Tsjechië), lekker gegeten in een veggie/vegan restaurantje, en op het gemak rondgestruind. 

We hebben ook de buggy's helemaal tot op de burcht bij het kasteel getrokken over een steile hobbelige kasseibaan. Dat was absoluut niet op het gemak, maar het was wel de moeite: toen we bovenkwamen sliepen Sam en Jip alle twee en konden we nog eens rustig 'onder ons twee' iets drinken. 

Want het is natuurlijk een logisch feit dat we altijd samen zijn nu en dat is heel fijn en absoluut niet te veel, maar zo af en toe om de week eens een half uurtje dat ze per ongeluk samen slapen overdag is ook wel heel erg fijn. Heel erg fijn :-) Het constant samenzijn heeft ook zijn effect op Sam haar uitspraken. In wat ze zegt tegen Jip en hoe ze omgaat met hem horen en zien we onze echo. En ook bijvoorbeeld met dingen als: "Oh my god", dat er heel gemeend en droog uit kwam toen ik bij het ontbijt melk morste naast haar beker. 

De ochtend van de 14de was een rare ochtend: jarig zijn, cadeautjes krijgen (ook uit België: TantAn, Nerys en Tobias hadden Jan cadeautjes en versierspulletjes laten meesmokkelen), vieren, de camper vertrekklaar maken en ook spijtig genoeg moeten vernemen dat Jan zijn opa,pépé, 's nachts gestorven was. En na die emoties, stuurde MeterLolly dan nog een link om te bekijken. Dat hebben we gedaan na het uitchecken, toen stond de camper bij de receptie en hadden we voldoende wifi om en het filmpje (traag, tè traag) te kunnen downloaden en bekijken. En wat een prachtig prachtig filmpje was me dat?!: iedereen die me lief is, stond erop met verjaardagswensen. Allemaal geregeld door die lieve MeterLolly. Ook Sam had de tranen in haar ogen; het raakte haar om mij zo geëmotioneerd te zien (nadat ze eerder ook Jan al verdrietig had gezien vanwege pépé) en het zien van iedereen die ze mist, was even moeilijk voor haar. 

Een verrassingsverjaardagskaart uit Brugge!

Zo spannend! Wat staat er in het filmpje?

Beide vol emoties naar al die lieve boodschappen kijken. 

En met een warboel aan emoties zijn we dan vertrokken uit Bratislava om een paar steden en dorpjes te gaan bezoeken te volgende dagen in het zuidwesten van Slowakije. We gaan in afspraak met de familie, de reis niet onderbreken om naar de begrafenisplechtigheid van pépé te gaan maar zijn er in gedachten zeker wel bij...

Dag pépé.