Tsjechië - rondtrekken

Richting Oosten dus. Om daar een paar dorpjes/steden te bezoeken die volgens onze reisgids de moeite zijn en ook allemaal UNESCO werelderfgoed zijn of een aantal gebouwen/parken/... bezitten die dat zijn. Ze gaan in wat volgt, geschreven staan zonder alle accenten; voor het gemak en zonder daarmee afbreuk te willen doen aan het Tsjechisch. Want zeg nu zelf: een taal die erin slaagt om woorden te gebruiken die met 5 (vijf!) medeklinkers beginnen, verdient R*E*S*P*E*C*T (i.e. smrzlina = ijsje).

In Praag zijn we na het middageten vertrokken van camping Matyas. We vermoeden dat deze camping sowieso in de top drie zal eindigen na de reis. Goede ligging, mooi terrein, proper sanitair, goed uitgerust, heel rustig en alles wordt aangepakt op een relaxte manier. Zo maakte het niet zoveel uit wanneer we zouden vertrekken terwijl op andere campings wel verwacht wordt dat je voor de middag vertrekt, anders rekenen ze nog een halve nacht bij aan. 

Eerst zijn we nog eventjes gestopt aan ‘den Albert’ voor wat inkopen voor ‘on the road’ want de bedoeling was om vanaf nu tot aan Bratislava alleen nog 0-euro-overnachtingen te houden. Halte nummer 1 was Kutna Hora. Een stad zo’n 70 kilometer ten noordoosten van Praag. We konden daar parkeren in een rustige woonwijk, onder een boom op een pleintje bij een sporthal-achtig iets. Ideaal dus. Het was al een stuk in de namiddag toen we daar toekwamen, dus we zijn meteen op de fiets gesprongen en het stadje gaan verkennen. Heel mooie kathedraal, een soort van promenade en vele kleine op en neer kasseibaantjes met authentieke en goed bewaarde huizen. Het was erg warm (zoals overal in Europa) en met al die heuvels een Vlaamse wielerklassieker waardig hadden we dorst gekregen. Eigenlijk hebben we dan ook de rest van de avond op een terras gezeten bij een park met speeltuin. We zijn nog een pasta/pizza gaan eten en dan -gratis- gaan slapen.

De mooie kathedraal en rustige promenade.

We waren precies blij dat we Jip zijn hemdje uitgedaan hadden...

‘s Anderdaags zijn we meteen terug op de fiets gesprongen en hebben de rivier gevolgd tot aan de andere kant van de stad naar de Allerheiligenkapel. Een luguber kerkske dat versierd is met menselijke beenderen en schedels opgegraven uit de graven van lang geleden (1400 enzo). Sam vond het maar niets en Jip kon het niet laten om te roepen omdat het daar onderin die kerk zo lekker galmde (terwijl er wel stilte werd gevraagd). Terug boven in het dorp geraakt, hebben we ons verfrist aan een waterkraantje, pick-nick gehouden onder de prachtige kathedraal, naar de camper gegaan en richting Telc vertrokken. 

Rondfietsen in Kutna Hora.

Op weg naar de Allerheiligenkapel.

Kaarsje aansteken in de kapel.

Werkelijk overal beenderen en schedels.

Opfrissen aan de waterkraan.

Na de picknick fijn uitrusten op papa.

Sam wil de weg weten die we gefietst hebben naar die 'enge' kerk.

Onze bedoeling was om op de camperplaats ter parkeren, stadje bezoeken en dan ook daar te overnachten. Maar de camperplaats was gewoon een grote leeg parkeerterrein, met 0,0 schaduw. Echt niet interessant om te overnachten vonden we al. We hebben het stadje bezocht met de buggy’s want het was te warm voor de kindjes om in de zon op de fiets te zitten. We hebben wat rondgewandeld (zonder fototoestel, dat waren we in onze haast om zo snel mogelijk van die overhitte camperplaats weg te komen vergeten; het marktplein van Telc wordt dan ook slechts als één van de mooiste marktpleintjes van Tsjechië omschreven), een ijsje gegeten en al gauw de camper opgepikt om richting noodplan te vertrekken.

Marktplein van Telc, getrokken met de gsm.

Een fris ijsje was wel nodig met de grote hitte.

Of een tasje koffie...

En dat noodplan was een camping in de buurt van onze volgende halte al (Trebic). Tot daar ons plan om zo lang mogelijk 0-euro-overnachtingen te houden. De warmte heeft ons genekt. We moesten echt ergens gaan overnachten met deftige voorzieningen om het overvloedige zweet weg te spoelen en even op adem te komen. Uiteindelijk was het vlot 20u30 voordat we op camping Vidlak geïnstalleerd waren. We hebben Sam en Jip vlug buiten gewassen met het water uit onze drinkbussen dat warm was geworden, honger hadden ze totaal niet wegens te warm, ze te slapen gelegd en dan ook snel naar binnen gegaan tegen de muggen. Ah ja, want camping Vidlak ligt aan een mooi zwemmeer, wat prachtig en leuk is natuurlijk maar ook muggen aantrekt. Om 22u30 was het nog steeds 26°C en dan is het echt warm in zo’n kleine camper hoor dus we waren ‘s nachts heel blij te horen dat het begon te onweren. ‘s Ochtends was het beduidend minder warm (terug draagelijker) en zijn we nog net droog heen en weer naar de winkel kunnen fietsen voor verse groenten en fruit. We waren nog maar net terug of het begon heel hard te regenen. Tijdens de regen hebben we ons in de camper geamuseerd met zingen en dansen (Sam had een podium gebouwd) en koken. Het middagmaal hebben we buiten gegeten onder de luifel; heerlijk met dat getik van de regen. De kindjes hebben dan nog een forse namiddagdut gedaan (ze moesten inhalen van de warme late nachten daarvoor), en wij hebben een lange koffiemiddag gehouden buiten terwijl het aan het gieten was. Na de regen stond het meer vol met damp, heel bijzonder om te zien. En het was perfect weer om een boswandeling te gaan maken. Nog voordat we in het bos waren, had Jip al staan springen in een grote plas, waardoor zijn broek kletsnat was. We hebben dan zijn broek uitgedaan en dat was geen goed idee zo bleek later. Het was een fijne wandeling in een mooi bos. Jip en Sam hadden hun laarzen aan en hebben nog een tijde in het bosbeekje gestapt en we zijn nog allemaal kleine boskikkertjes tegengekomen. Bij het douchen hebben we dan een klein teekje ontdekt bij Jip. Dat komt ervan natuurlijk als je zonder broek in een bos gestuurd wordt door papa en mama.... We hebben ons lesje geleerd. Het teekje is veilig verwijderd, het zat er duidelijk nog maar net en eerst niets meer van te zien. 

De tweede dag op de camping was ook rustig: skypen met het thuisfront, in de speeltuin spelen, met de stempeltjes spelen, koken, eten, middagdutje houden, opnieuw wandelen in het bos en nadien heeft Sam in de Nederlandse Annette een leuk speelkameraadje gevonden. Dit was een extra dag op de camping omdat we toch nog een machientje was wilden draaien alvorens terug te vertrekken. Dat was de dag ervoor niet gelukt omdat het weer het niet toeliet om de was te laten drogen. Maar met een paar dagen vertraging zijn we dan toch uiteindelijk naar Trebic gegaan.

Camping Vidlak bij valavond, onze camper staat helemaal links, het meer ligt helemaal rechts. Het was meer idyllisch in het echt dan op foto :-)

Dansen op het 'podium', met de hippe jaren '80 petjes die Bram en Nele hebben meegegeven.

Een rustige lange koffiepauze om wat kaartjes te schrijven.

Grote bomen....

... en kleine boskikkertjes overal.

                                       

Stappen in de beek....

...en plassen in de beek.

We zijn daar op de middag aangekomen en zijn meteen iets gaan eten in een brouwerij/restaurant dat was aangeraden door Jur, de uitbater van camping Vidlak. En het was meteen ook een goede gratis parkeerplek om de stad te verkennen. We hebben de Sint-Procopiusbasiliek, de Joodse wijk en de buurt rond het marktplein bezocht. Het was terug warm ondertussen en we hebben de rest van de tijd in het park van de basiliek onder de schaduw van de bomen doorgebracht met fruit eten, dansjes met stokken doen, vangertje spelen, .... 

Sam zoekt uit waar we allemaal naar toe zullen wandelen.

Proberen binnen gluren in het 'kasteel' op zoek naar prinsessen.

De alpinisten voor de basiliek.

Spelen in het park. 

Na de boterhammen en nog een kleine verfrissing in de brouwerij zijn we tot een tankstation vlak voor Lednice gereden en hebben daar overnacht. Lednice en Valtice, twee nabij gelegen dorpjes stonden in de 19de eeuw gekend als de tuinen van Europa. We hebben een hele dag doorgebracht in het park van het kasteel in Lednice 

Het kasteel is groot maar eigenlijk zo eigenaardig dat het lelijk wordt. Ik had de hele tijd het gevoel in een ‘gemaakt’ kasteelpark rond te lopen zoals Paira Daiza of de Efteling ofzo... Tegen vijf uur zijn we doorgereden naar Valtice (slechts een boogscheut van Lednice vandaag; we hadden nog gehoopt het met de fiets te kunnen doen, maar voor de kinderen zou dat toch lang in de zon zitten geweest zijn, zo heen en weer), eerst gekookt en gegeten en dan pas op de fiets het kasteel en het dorpje verkend. In Valtice is het kasteel wel mooi en het dorpje is klein maar charmant. We zijn nog iets gaan drinken in een bar waar er een trampoline, zandbak en speeltuin was. Sam en Jip hebben zich nog super geamuseerd en waren stikkapot toen ze een uurtje later gewassen en in hun pyjama’s mochten zwaaien naar Tsjechië. Want de volgende halte was een tankstation voor Bratislava.  

Sam bouwt huisjes van steen voor het kasteel van Lednice. 

Kasteel van Valtice. 

Spelen in Valtice met het kasteel op de achtergrond.

Tsjechië hebben we achter de rug en het land heeft ons heel aangenaam verrast. Je kan niets maken van de taal; de route aanduidingen zijn niet altijd even duidelijk, de wegen zijn  vaker matig tot slecht dan goed, maar de mensen zijn vriendelijk, de uitzichten zijn heel wijd en tussen de bossen liggen charmante dorpjes en steden verspreid. En ofwel hebben wij nog geluk dat we wat voor het toeristisch seizoen hier zijn, ofwel is het in het algemeen nog weinig bekend hoe mooi Tsjechië is want afgezien van in Praag en Lednice was het heel rustig overal. En Lednice kwam de drukte dan nog doordat het een populaire weekendbestemming is voor veel Tsjechen. Wat ons betreft een aanrader dus. Benieuwd wat Slovakije te bieden heeft....

Daaaaaaaaaaaag Tsjechië......