balegem&beyond: Montenegro

We hebben Dubrovnik net op tijd verlaten. Gedurende de twee dagen hadden we af en toe al eens een donderslag gehad bij een broeierige lucht en de ochtend van het vertrek was het al de hele tijd aan het donderen en donker in de verte. En dan plotseling werd het donker boven ons en stak er wind op. We waren net op tijd klaar met eten en afwassen en konden nog voor de eerste regendruppels vielen de laatste handelingen uitvoeren voor het vertrek (vuil water lozen en afval gaan sorteren) en brak er een onweer van jewelste los. Het werd pikkedonker, de straatlantaarns sprongen aan en het begon te gieten. Wat eerst een straat was, werd een ondiepe rivier, wat eerst de trappen van voortuintjes waren, werden watervalletjes. We bevonden ons redelijk onderaan in de stad en wilden daar niet wachten tot de bui over was wegens het overstromingsgevaar en zijn dan heel voorzichtig naar hoger gelegen gebied gereden om wat te wachten. Het was...speciaal :-)

Maar na dit kleine oponthoud zijn we heel vlot naar Montenegro gereden. Aan de grens was het een beetje aanschuiven, maar niets in vergelijking met de omgekeerde passanten: we schatten dat de automobilisten vanuit Montenegro zeker een uur moeten wachten. Hopelijk is er bij de overgang Montenegro-Bosnië Herzegovina minder controle...

De eerste stop in Montenegro was Herceg Novi, een klein stadje net voor de baai van Kotor. Het was wat zoeken naar parkeerplaats want het is zo’n typische plaats langs de kust waar je eigenlijk maar een smalle strook bewoond gebied hebt en dan meteen bergen ernaast. En omdat het smal is, zijn de straten ook heel smal en de parkeerplaatsen schaars. Maar we hadden dus geluk aan onze zijde en vooral Jan zijn camper-skills.

Grote-zus-en-kleine-broer-knuffel in Herceg Novi

De dreigende lucht op de achtergrond.

Aartsengel Michael's kerkje op de achtergrond.

Herceg Novi was aangenaam om door te struinen, een terrasje te doen en dan te spurten naar de camper wegens weer een heel plots opkomend onweer dat dan ook weer even snel weer openwaaide. Maar dat was niet zo erg, want we hadden het wel gezien. Inclusief een bezoekje aan de kerk van Aartsengel Michael. Dat was mooi. Maar bijlange niet zo mooi als de natuurpracht die ons nog te wachten stond bij het binnenrijden van de Baai van Kotor. Dat is een prachtige baai die vlinderachtig van vorm is en waar je van alle kanten de grillige bergen ziet aan het prachtige helderblauwe water en de kleine dorpjes met witte huisjes tegen de flanken. Klinkt overdreven romantisch en idyllisch hè? Wel, het IS in het echt overdreven romantisch en idyllisch. De foto's spreken nog niet voor 1% van 'the real thing'.

De baai van Kotor. Bij het binnenrijden nog bewolkt en onweersachtig.

In de Lonely Planet stond Morinj beschreven als een klein dorpje dat niet zoveel bijzonders te bieden had, afgezien van een mooi stukje strand en misschien wel de beste camping en het beste restaurant in Montenegro. Nadenken over de volgende stopplaats vraagt niet veel tijd dan hè. En de gids had gelijk op alle punten. De camping lag langs de kant van de weg en op het eerste zicht zag het er een gewoon stukje grond uit met wel heel erg mooie olijf- en sinaasappelbomen. Er was eigenlijk geen plaats meer voor de camper, maar de campingbaas wilde ons niet wegsturen; een volgend onweer kon elk moment uitbarsten. Dus hij vroeg wat tent-gasten om hun auto te verplaatsen en wij mochten op de parking staan. Nog net op tijd konden we gaan ontdekken dat aan de achterkant van de camping een prachtig stukje Montenegro lag: een riviertje met koud bronwater stroomde er door moerasachtige grond vol met mooie groene begroeiing. En dan brak het onweer uit en hebben we gezellig met het getik van de regen op de camper boterhammen gegeten en zijn we gaan slapen. IN DE KOELTE! De regen en de rivier zorgden er voor dat de temperatuur snel naar een heerlijke 24 graden daalde. We hadden de beste nacht sinds tijden. De campingbaas was ook blij met de regen: hij vertelde dat ze al 50 dagen zonder regen deden en dat de temperaturen hoger waren geweest dan normaal.

Achterkant van de kampplaats: een bron ijskoud water. Ideaaaaaaal voor verkoeling 's avonds over de hele camping én on-ideaal voor muggen!

Het onweer 's nachts vanuit de camper getrokken. Een lichtshow met geluidseffecten, gratis en voor niets.

De volgende ochtend scheen de zon en zijn we eerst wat op verkenning gegaan en naar het supermarktje geweest. ‘s Middags passeerde er nog een onweersbui die gelukkig maar kort duurde en snel plaats maakte voor alweer een stralende zon. Daar hebben we van geprofiteerd om naar het strand te trekken. Er was bijna niemand en we dachten dat dit kwam omdat Morinj aan de minst toeristische kant van de baai ligt. Maar ‘s anderdaags - toen het niet meer had geonweerd - herkenden we het strand niet meer: het lag vol :-)

Zicht op de baai vanuit de kampplaats ongeveer.

Jip zat er in voor we hem konden tegenhouden. En ook voor zijn zwemkleren aan waren :-)

Geen slecht uitzicht vanuit de zwemplaats hè? :-)

Sam is een echt zwemmertje geworden sinds de laatste dag in Pula (Kroatië).

Onze bedoeling was om na de tweede nacht uit te checken van de camping, het strand te doen en ‘s avonds door te rijden naar een ander stuk van de baai en gratis te slapen om dan Kotor te bezoeken. Maar toen we dat hadden gedaan en aan het strand geparkeerd stonden (100m verder dan de camping), spraken we nog met Nederlanders die al een paar jaar naar de baai komen en met Vlamingen die ‘s avonds waren toegekomen vanuit de richting van Kotor en alle informatie samengenomen leek het toch een beter idee om niet met de camper naar het heel erg drukke Kotor te rijden en in de rest van de baai te hopen op gratis parkeerplaats. In plaats daarvan is Jan terug naar de camping gereden om opnieuw in te checken en zijn we ‘s anderdaags met de bus naar Kotor en Perast gaan. Uiteindelijk denken we dat we wel ergens een gratis overnachtingsplaats gevonden zouden hebben en misschien ook wel een parkeerplaats in Kotor, maar met de bus gaan was wel makkelijk en de camping was een fijne uitvalsbasis. Ondertussen hadden Sam en Jip ook een fijn speelkameraadje gevonden in Aiko, het 9-jarig dochtertje van de andere Vlamingen op de camping en hebben we allemaal nog genoten van de twee extra campingnachten.

Kotor dan. Dat is een populair plaatsje in de baai, waar ook de grote cruiseschepen aanleggen en duizenden toeristen tegelijkertijd aanspoelen (letterlijk). We waren vroeg vertrokken om de drukte en grootste warmte wat voor te zijn en nog was het al opmerkelijk drukker dan in Split of Dubrovnik om 9u ‘s ochtends. Wat ook meteen opviel: de plattegrond van de oude stad gaat in de hoogte. De stadsmuur is gewoon de berg opgebouwd. Heel apart om te zien. En het stadje was enorm gezellig, met kleine steegjes en veel pleintjes met pallazo’s. We zijn blijven rondstruinen tot een groot stuk in de namiddag, zijn dan in het nieuwe winkelcentrum (met airco) een ijsje gaan eten (het was ondertussen weer broeierig warm geworden) en in het park in de speeltuin gaan spelen. Daar hebben we eens zot gedaan en betaald om de kindjes in van die autootjes te laten rijden. Het was zijn 2 euro meer dan waard: Sam was er meteen mee weg en had zo’n plezier. Jip kon eerst niet zelf op het pedaal duwen, dus wij moesten meelopen, maar op den duur had hij het door en reed hij ook zelf en de kreetjes die hij uitstootte van plezier, deden ons de slappe lach krijgen.

Kotor is fenomenaal gebouwd met een muur om de stad heen die recht omhoog de berg opgaat.

Je ziet hier (1) Jan heel mooi poseren en (2) in de verte op de berg de muur lopen.

Sam wil altijd geld geven aan straatmuzikanten en dat moet dan vanuit een hoedje gebeuren want ze heeft eens gezien dat het geld in een hoedje lag.... Dus wij leggen geld in de hoedjes van de kinderen en zij lopen daarmee naar de muzikant.

Het kon niet snel genoeg gaan voor Jip....

...en Sam kan niet wachten om echt te leren rijden sinds haar eerste rij-ervaring.

Na al dat avontuur hebben we de bus teruggenomen en zijn nog in Perast gestopt om dat te bezoeken, maar dat was -ondanks de schoonheid van het stadje- een bezoek van korte duur: dreigende onweerswolken pakten zich snel samen en het begon te druppen. Helaas hing op de camping de wasdraad volledig vol met wasgoed dat Jan en ik de avond ervoor met veel gezweet met de hand gewassen hadden en dat mooi droog zou zijn ondertussen (waaronder de hoezen van de autostoelen van de kinderen). Als alles terug nat zou zijn, zou het niet droog meer geraken voor het vertrek van de volgende dag. We vreesden het ergste onderweg in de bus. Maar de campingbaas had onze -droge- was mooi onder de luifel gelegd. Het is de beste camping van Montenegro om een reden hè :-)

Poseren in Perast voor de regenbui. We zien veel mensen overdreven poseren en geven dan commentaar. Sam heeft dat opgepikt en begint nu ook te poseren voor foto's. En voor alle duidelijkheid: we hebben volwassen vrouwen op dezelfde manier zien poseren als Sam hier. Zij overdrijft niet.

De onweerswolken boven Perast. Even later zaten we in de regen te wachten op de bus. Die gelukkig snel kwam.

Na het uitchecken zijn we niet meteen verder op de route vertrokken maar naar de achterkant van de camping achter het moerasachtig stuk want daar lag het restaurant dat werd aangeprezen in de reisgids: een prachtig gebouw omgeven door groen en kleine meertjes van verschillende bronnen en riviertjes met daartussen houten wandelpadjes. We waren er vroeg en het hebben eerst op het gemak rondgewandeld. Bordjes waarschuwden voor teken, slangen, mieren en spinnen. We zijn maar flink op de afgebakende wandelpadjes gebleven want geen van die vier wilden we tegenkomen. En dan zijn we lekker gaan eten en hebben 100% genoten want inderdaad: het was allemaal heel verzorgd en in orde. En wij waren niet de enige die dat vonden: binnen hingen foto’s van een hele boel beroemdheden die het restaurant ook bezocht hadden ((niet alle namen zijn goed geschreven) Russell Crowe, Pep Guardiola, Frank De Boer, ... ).