Niksic

De rit naar Niksic is vlot verlopen: de kindjes waren in slaap gevallen na onze lunch 'op de baan', de weg lag er goed bij en het weer was goed. Die lunch 'op de baan' was één van de lekkerste belegde broodjes die we ondertussen al gegeten hebben: langs de kant van de weg stond plots een kraampje met terras en biologische producten met lekkere veganistische olijfpaté. 

Na de lunch: inpakken en wegwezen richting Niksic. 

Orthodoxe kerken en kloosters genoeg in Montenegro...

... en schone landschappen ook!

Niksic is de tweede grootste stad in Montenegro (na de hoofdstad Podgorica) en ligt op de route naar boven toe. De reisgids vertelde eigenlijk niet veel goeds over Niksic, zelfs dat het terecht een plaatsje is dat door de meeste toeristen wordt overgeslagen dus we wisten niet goed wat te verwachten. Het binnenrijden in de stad viel al tegen: een onverzorgd baantje met gaten in het wegdek, vervallen en/of lelijke huizen, vuil langs de kant van de weg, .... We zijn meteen afgereden richting het kasteel, of beter de ruïnes van het kasteel (Onogost Castle). Oorspronkelijk was het een Romeinse legerbasis en er wordt aangenomen dat dat de start was van Niksic als stad. 

Het is een mooie ruïne en blijkbaar worden er ook openlucht theaters gehouden in de zomer. We zijn op de parking van het kasteel blijven staan om een vieruurtje te eten en Sam heeft Assepoester nagespeeld (van dan af zijn haar crocs ook consequent haar glazen muiltjes). Wat heel erg opviel was dat nog meer dan aan de baai de mensen ons aanspraken en vooral tegen de kindjes begonnen te babbelen en hun een handje gaven ofzo. Heel heel vriendelijke mensen allemaal. Sam en Jip spelen goed mee want iedereen die passeert krijgt een vriendelijke zwaai; ook als we in de camper zitten (geparkeerd of rijdend).

Na het kasteel zijn we richting centrum gereden en parkeerden dichtbij het marktplein dat we meteen zijn gaan verkennen. Wat op het eerste zicht een vervallen, miezerig stadje lijkt vol zwerfvuil en pijnlijk veel mooie lieve straathonden blijkt dan een vervallen miezerig stadjes te zijn vol zwerfvuil en pijnlijk veel mooie lieve straathonden en een heleboel vriendelijke levendige mensen. Mensen die bovendien allemaal opgekleed en opgedaan de straat op komen om de tientallen gezellige terrasjes te vullen. De netheid van de mensen steekt heel hard af tegen de onnetheid van de stad. Heel raar. We zijn 's avonds een boterham gaan eten in de camper en meteen terug naar het gezellige marktplein getrokken. Na wat rondstruinen was Jip in slaap gevallen en zijn we in Propaganda nog iets gaan drinken. Een mooie bar aan het marktplein met goede muziek, fijne menukaart en supervriendelijke obers. Dat was de eerste namiddag/avond Niksic. De dag nadien zijn we in de voormiddag de kathedraal (St Basil of Ostrog's) gaan bezoeken, het lapidarium en het museum (Heritage museum) dat ondergebracht is in het vroegere paleis van koning Nikola. Dat laatste was een bijzondere ervaring: het gebouw ligt erbij alsof het elk moment kan instorten en de tentoonstellingskasten lijken uit een ander tijdperk te komen met veel kasten die leeg in het midden van een zaal stonden of waar de helft van de items uit verdwenen waren. Heel triest om te zien eigenlijk. 

Dit was nog een zaal in goede staat, alleen een paar vochtplekken, maar Sam kon wel spelen met .... 

...een verloren gelegde kanonskogel die onder één van de tentoonstellingskasten lag.

En dan kom je buiten waar weer een zielige straathond staat te kijken tussen het vuilnis dat in de struiken verspreid ligt.... Montenegro heeft nog een lange weg af te leggen. We hebben zo één en ander uitgelegd gekregen over de regering hier, de gevoelens van de ethnische Serviërs, de corruptie, de immegratie-drang van de jeugd, ...  en wat we ervan over houden is geen goed gevoel. Enerzijds is er nog wel wat werk aan de winkel om de economische toekomst van het land te verzekeren met alle consequenties van dien en anderzijds lijken er twee partijen te bestaan hier: ‘nationalisten’ die zich Montenegrijn voelen en Serviërs die in Montenegro wonen. Het is maar te hopen dat het niet opnieuw tot een strijd komt. De wonden van de vorige oorlog lijken nog lang niet genezen. 

Maar goed, wij gingen in de namiddag dus naar het ‘strand’ van Niksic. Krupac is een artificieel meer met een kiezelstrand en strandbar. 

Spelen op het strand van Krupac.

Na het eten nog eventjes kleuren en stempelen terwijl mama en papa afwassen en opruimen.

Na de onweersbui scheen de zon terug prachtig om nog een mooie zonsondergang te geven.

Heel lang hebben we niet op het strand kunnen spelen, want donkere wolken pakten zich snel samen en het begon te regenen en donderen. Maar onder het dak van de strandbar hebben Sam en Jip zich nog goed geamuseerd, een lekker ijsje gegeten en ondertussen kon ik koken in de camper. Na het avondeten zijn we terug naar onze vorige parkeerplaats gereden bij het marktplein en opnieuw het levendige stadje in getrokken met als afsluiter het terras van Propaganda. En daar begonnen we de volgende dag ook met een koffietje om dan Niksic te verlaten en naar Durmitor te vertrekken.

Ons nieuwe favoriete café. Alleen jammer dat het wat ver van Balegem ligt....

Onze avonturen van daar komen in een volgende post (die nog geschreven moet worden) maar we willen nu al alle kindertjes een goede start van het nieuwe schooljaar wensen, en speciaal aan Mats, Mélanie en Marthe: een goed eerste leerjaar! Aan Daan: een goed eerste middelbaar. Aan Chloë: nog een goede september-vakantie-maand en dan een goede start in het hoger onderwijs.