Zagreb, Ogulin en Stinjan

Kamperen in de buurt van Zagreb dus. Dat werd camping Slapic, op aanraden van één van de drie medekampeerders nog in camping Piheno. Onderweg hebben we ‘s nachts geslapen op de parking van een benzinestation en heel dicht in de buurt van Zagreb zijn we even gaan kijken op een nieuwe camping met shuttles naar Zagreb en met wellness-toestandjes enzo. Het zou ons daar op 31 euro voor een nacht gekost hebben. Dat is een beetje van het goede te veel. Dus toch maar doorgereden naar Karlovac, inkopen gedaan voor een paar dagen en naar Duga Resa gereden waar de camping lag. En inderdaad: het is een mooie camping aan een werkelijk sprookjesachtig stuk van de rivier. En camping Slapic is ook een stukje geannexeerd door Nederlanders. Hoewel er ook veel Belgen waren en ‘s anderendaags nog heeeeeel veel andere kampeerders die maar bleven toestromen. Het was de eerste keer dat we op een camping logeerden met zoveel mede-kampeerders, en dat was toch even wennen. Zeker nadat we op de laatste twee campings bijna alleen waren. Maar het was fijn voor Sam die plots heel veel vriendjes had om mee te spelen en die dus ook bijna de hele tijd in het speeltuintje te vinden was. Jip trouwens ook, maar die amuseerde zich vooral op zichzelf (en met achteruit van de glijbaan afgaan). 

De tocht naar Zagreb duurde een uurtje met de trein en was heel gezellig. 

Sam had besloten om de koekjes van juf Stephanie op te eten in de trein; en ze waren lekker.

In de trein naar Zagreb.

Zagreb is nu niet meteen city-trip tip nummer 1, maar een charmante stad wel en heel goed doenbaar met twee kindertjes qua drukte en omvang. 

De kathedraal.

De stad verkennen in miniatuur.

Lekker maïs knabbelen.

We hadden ook geluk met het weer: het was in de voormiddag wat betrokken en er stond een beetje wind. Op de ochtend van de derde dag was het tijd om in te pakken en te vertrekken verder naar het Zuiden. We zijn onderweg wel nog een dagje gestopt in Ogulin, thuisstad van de Kroatische sprookjes en de plaats waar de Dobra onder de grond verdwijnt in Dula’s Abyss. Heel indrukwekkend om te zien. 

Dula's abyss in Ogulin.

We hebben ook het oude kasteel en een sprookjeshuis bezocht (Ivana’s house of fairy tales) waar Sam en Jip toch wel af en toe een beetje onder de indruk waren (lees= bang) maar tegelijkertijd er ook van genoten. 

In het sprookjeshuis.

Sam wil nog eens naar een sprookjeshuis gaan. Voor het avondeten zijn we terug naar de camper gegaan en dan nadien hadden we nog een lange rit voor de boeg naar Istrië. Het was een fijne rit: mooi landschap, net zoals in Lord of the Rings en we hebben wilde beren gezien in de rivier. Veraf, maar toch, we hebben ze gezien.

Gelukkig was er vlak voor de afrit naar Pula nog een benzinestation waar we konden overnachten. In principe mocht het niet want er stond ‘maximum 2 uur parkeren’, maar niemand is ons ‘s nachts komen storen. ‘s Ochtends daarentegen zijn ze wel tot twee keer toe komen zeggen dat we er te lang stonden en dan zijn we toch maar vertrokken. Jouri had hun vakantie-adres doorgestuurd, maar in onze GPS zit de kaart van Kroatië niet (het was niet de bedoeling dat we naar hier gingen komen oorspronkelijk), maar het is toch gelukt om in één keer en met de hulp van twee locals de camper mooi naast hun appartement te parkeren. Sam wist eerst niet goed wat ze zag, en was wel heeeeeeel erg blij om bekenden te zien. 

Ons gastgezin van de afgelopen dagen: De Von Landeghems.

De kindjes hebben fijn samen gespeeld, de grote mensen hebben bijgebabbeld en ‘s namiddags zijn we meteen naar het strand getrokken waar ook de camping aan lag. En die camping (Camping Brioni) is pas echt een massabedoening. Maar goed, voor een paar dagen is dat prima: op 50 meter van de zee en op een paar honderd meter van bij Sally en Jouri. De eerste avond zijn we nog wel in de camper blijven slapen, geparkeerd naast het appartement. En pas de tweede ochtend zijn we gaan inchecken. We kozen voor de goedkope plaatsen zonder elektriciteit waardoor we aan de buitenkant van de camping lagen en toch wat ruimte rond ons hadden. Voor zo’n massatoestand te zijn, viel het erg goed mee. We hadden wel ‘s ochtends direct de volle zon op de camper staan (de twee olijfboompjes waar we tussen stonden gaven niet echt voldoende schaduw) en het zat er echt vergeven van de mieren. Zo erg zelfs dat we ze nog steeds aantreffen in de camper. Bweuk en Jakkes! 

Na de camper-installatie kwam taxi Joe ons ophalen om ons naar Pula te brengen en ons daar ook te gidsen. Hij ging wel eerst ook nog opnieuw terug naar Stinjan om zijn gezin op te halen :-) 

Pula is nu niet meteen de lyrische stad van in de boekskes. De drukte kan er iets mee te maken hebben natuurlijk (of eerder toeristische druk), maar toch ook de indeling en aftakeling van de stad zelf en het feit dat er een grote scheepswerf aan de stad ligt. 

Het amfitheater in Pula.

De tempel van Augustus op het marktplein.

We hebben het kasteel bezocht met een tentoonstelling over de Baron Gautsch, een Oostenrijks-Hongaarse stoomboot die in 1914 tot zinken werd gebracht en waarvan het hele verhaal nog steeds niet gekend is. 

En er was ook een hartverwarmende tentoonstelling over de geschiedenis van het rolschaatsen in Pula, met mooie zwart-wit foto’s en beelden van allemaal rolschaatsende mensen (en zelfs een verkleedstoet op rolschaatsen). 

We zijn dan ook nog iets veeeeeeel te duur en zeer ondermaats van volume en kwaliteit gaan eten op het marktplein bij de tempel van Augustus, hebben wat winkeltjes gedaan (het is te zeggen, het vrouwelijke gezelschap toch, terwijl het mannelijk deel zich bezighield) en zijn door taxi Joe keurig terug naar de camping gebracht. 

Jip en Daan amuseren zich terwijl "de vrouwtjes" wat winkels kijken.

Voor de rest van de dagen hebben we ons bezig gehouden met het strand bezoeken, spelen, zwemmen, “bronzeren”, snorkelen, keuvelen, poseren volgens de tien punten regel (ofzo iets) , picknicken op het strand, het 20-jarig samenzijn van Sally en Jouri vieren, samen avondeten op de camping, boommonsters zoeken, .... Een kleine beeldenselectie hieronder. 

Marthe, Jip en Sam in hun privé "baby-badje".

Daan en Lize gondelen Jan rond... 

... en ook Sam.

Poseren volgens de tien-regel tip van Sally.

"Bronzeren is ook werken"

Lekker picknicken op het strand....

....en lekker bbq-picknicken op de camping.

no comment

Sam heeft enorm genoten van het spelen met Marthe en ook van het bootje varen met Daan en Lize. En het was al goed dat Daan bootje kon varen want hij heeft op dag 1 van de vakantie een glas in zijn teen gekregen (de precieze fysica erachter blijft mysterieus) en mag met de nog steeds open wonde niet in het water. Maar ondertussen is er voldoende korst op de wonde om met een verband en een plastic zak die goed geducktaped en vastgegespt rond zijn been wordt gehouden, even in de boot te mogen en wat te roeien of vanuit de boot wat te snorkelen. Gelukkig maar, want hij begon van ellende en verveling al rare dingen te doen op het strand, geholpen door Marthe en Sam die hem met plezier water over zijn hoofd gooiden....

Daan wil ook snorkelen; Marthe en Sam helpen hem een beetje.

En Jip heeft precies wel een boontje voor Lize, afgaande op de manier waarop hij zich altijd tegen haar aan werpt om te knuffelen. Zowel Sam en Jip hebben in ieder geval heel veel deugd gehad van deze dagen met Daan, Lize en Marthe om hen heen. Het zal niet evident zijn om te vertrekken. Waar de volgende halte is, weten we nog niet precies, maar het globale doel is Istrië nog wat verkennen en dan de Kroatische kust naar beneden af te rijden en onderweg ‘op den bots’ stadjes en dorpen bezoeken. Zowel aan de kust als in het binnenland. Of het lukt om gratis te overnachten, zien we wel. Het zou de komende dagen nog gradueel warmer worden en dan is gratis slapen moeilijker. 

We zijn nu in één derde van de reis en hebben er nog steeds zin in. En goed gezelschap was al: The illicit happiness of other people (Manu Joseph) en An officer and a spy (Robert Harris) over de Dreyfus affaire. Minder goed gezelschap waren de muggen en de mieren.

Een impressie van de afgelopen geuren, klanken, smaken, .... van de afgelopen twee maanden (in geen welbepaalde volgorde): de geur van lindebloesems, ‘Sammy’ van Ramses Shaffy, de smaak van benzinestation-koffie, juffrouwtje spelen, geur van handwas wasmiddel, Ben Howard - Every Kingdom, brandweerman Sam, met de hand gesneden brood, het brommende geluid van onze camper, het zachte gesnurk van Jip en het tutter-geluidje van Sammeke. 

Wat we tot nu toe missen aan materiële zaken: hagelslag.