Sinj-Split-Omis-Dubrovnik

Net zoals bij het vertrek uit Stinjan was Sam nu ook echt verdrietig. Niet omdat ze afscheid moest nemen van lieve mensen, maar omdat ze het zo fijn vond op de camping dat ze er wilde blijven. Maar het verdriet duurde niet lang: tegen dat we beneden waren van de berg, was ze al in slaap gevallen. En Jip sliep ook. 
Onderaan hebben we meteen twee lifters meegenomen. Franse jongens die naar Zadar wilden, dus dat paste wel om ze een klein stukje mee te nemen. En net toen we met hun aan het overleggen waren dat er ook steeds meer meisjes liften en dat dat toch nog steeds een risico voor die meiden meebrengt, zagen we nog een meisje liften. Een françaiseke die naar Gracac wilde, waar wij moesten passeren, dus dat kon ook wel. Maar dan sprong haar vriendin plots ook tevoorschijn dus voor we het wisten zat onze camper vol met vier lifters en werd het een gezellige boel. De kindjes werden er wakker van en wisten niet was ze zagen. De jongens moesten er al snel uit want Zadar ligt naar de kust en wij reden net naar het binnenland. De meisjes waren op weg naar een technocybertranselektrobeat (ofzoiets) festival in Gracac, waar we hen hebben afgezet en nog wat water zijn gaan kopen voor onderweg. Het was leuk om te zien: zo'n kleine plaats in de bergen in Kroatië en dan kleurrijke jongelui uit heel Europa die komen feesten. Sam wilde met de meisjes mee naar het festival om te gaan dansen, maar we hebben uitgelegd dat ze nog twee decennia moet wachten voor ze dat mag. 

De Franse liftsters en lifters. 

De tocht door het binnenland was helemaal anders dan langs de kustbaan: mooie bergen en dalen en veel bossen. Ook hier en daar zie je nog wel een huis met nog kogelgaten in en er is ook veel leegstand en achtergelaten huizen. Het was wel raar om door zo'n mooi landschap te rijden en dan te beseffen dat hier nog niet zo lang geleden (i.e. nog in 'onze' tijd; ik herinner me nog Panorama uitzendingen over de oorlog) een vieze oorlog is uitgevochten. In Duga Resa al waren we gewaarschuwd dat je best niet zomaar begint te trekken naast de wandelpaden in de bossen bijvoorbeeld omdat er nog steeds mijnen liggen. 

Rondrijden door het mooie berglandschap van het binnenland.

We zijn tegen de vooravond aangekomen op onze bestemming: Sinj. Daar hebben we eerst een boterham gegeten en zijn dan het gezellige stadje in getrokken. Eigenlijk waren we een week te laat: de troepen van Sinj hebben in 1715 succesvol een aanval van de Turken afgeslagen met slechts 600 ruiters tegen het hele Turkse leger en dit wordt elk jaar herdacht in het eerste weekend van augustus met een groot ruitertornooi. Maar we hadden geluk: dit jaar was het extra groot feest want het was 300 jaar geleden en de hele stad was versierd met graffiti van de typische snorren van de ruiters en het getal 300 en er waren nog steeds festiviteiten bezig: optredens, versierde winkels overal, kraampjes, ...

Rondkijken in Sinj. Hier zaten volgens Sam monsters in de put, ze zag ze bewegen...

In Sinj ligt ook een Franciscaner klooster waar een mirakelschilderij van moeder maria hangt. Het is een belangrijk pelgrimsoord en net toen wij er waren, werd er een speciale mis opgedragen. Het volk stond tot buiten toe en ze hadden luidsprekers opgehangen.  

Een schilderij over de processie met het mirakel-schilderij door de 'snorrenmannen' van Sinj.

Sinj is een heel gezellig stadje met het pleintje voor het klooster vol me terrasjes. Het oude stadscentrum is ook autovrij, dus het was heel fijn voor de kinderen om rond te lopen. En Sam heeft daar op een pleintje staan dansen en zingen en show verkopen dat het geen naam heeft.  

De klokketoren van het klooster.

Even lekker fris water drinken uit de fontein die Luca heet.

Was het nu door de festiviteiten of niet, maar iedereen liep daar ook supernetjes en uitgedost rond. Of wij waren 'underdressed' in onze camping-outfit. Het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval valt het wel op in Kroatië dat uiterlijk belangrijk is.  

Tegen dat de kinderen gewassen waren en hun tanden gepoetst hadden, was het nog laat voor we konden vertrekken richting Split. Daar hadden we vlot een goede slaapplaats gevonden op parking, maar zelfs dan kan je niet met de benedenramen open slapen en is het eigenlijk veel te warm om een goede nachtrust te hebben. Jip (en bij uitbreiding de hele camper) was dan ook vroeg wakker, maar dat kwam goed uit: zo konden we nog voor de grootste hitte en drukte al naar het Paleis van Diocletianus stappen (het was een meevaller dat we er niet zo ver van geparkeerd stonden). Het paleis is heel speciaal: 'gewone' terrasjes en winkeltjes maar dan in een paleis dat nog door de Romeinen gebouwd werd met een wirwar van kleine steegjes afgewisseld met tempels. 

Kleine gezellige steegjes ...

... en grote tempels.

Het is er uiteraard autovrij en door de kleine steegjes is er veel schaduw en koelte: ideaal om een hele voormiddag rond te kuieren en spelen. De kinderen vonden het fantastisch. Op een gezellig terrasje hebben we koffie/warme (!) chocomelk gedronken, we hebben wat gek zitten doen oa met een koffielepeltje en Sam heeft nog wat foto's getrokken. Dat is ze beginnen doen een paar weken geleden in Zagreb en ze kan het steeds beter. Ze ziet ook zelf welke foto gelukt is of niet qua kadrering. 

Sam wilde graag warme chocomelk omdat dat een 'gezellig drankje' is :-)

Sam kan al heel goed foto's trekken...

... en Jip kan kunstjes met zijn neus.

We hebben nog wat souvenirs gekocht, iets kleins gegeten en zijn terug naar de camper gegaan. Ondanks het feit dat de voetbalclub alom tegenwoordig is in de stad, zijn we toch niet naar het voetbalstadion gaan kijken. We weten dat we Thomas hiermee teleurstellen (sorry Thomas) maar het parkeerticket was verlopen en -het begint afgezaagd te worden - het was te warm om in de zon te blijven rondstappen. Het is ook niet voor niets dat ze hier een siesta houden in de namiddag en pas tegen 17u terug in gang schieten. 

De volgende halte was er één op aanraden van de supervriendelijke Duitse buren op camping Brioni in Stinjan. Zij waren fervente Kroatië-bezoekers en zeiden dat zij Omis de mooiste plaats vonden. Daar vloeit de rivier Cetina de zee in door een canyon die tot in het dorp loopt. Heel speciaal om te zien.

Even geplukt van op internet: Omis langs weerskanten van de rivier die uit de canyon in de zee stroomt.

We zijn meteen naar een stuk gereden waar je in de rivier kan zwemmen om af te koelen. En afkoelen deed je wel: het ijskoude bergwater was heerlijk om in te plonzen eens je terug bij bewustzijn was :-)

Jan is kopje onder gegaan in het koude water...

...Jip is tot onder zijn knieën er in geweest...

...Sam tot aan haar buikje en ik helemaal, maar niet kopje onder. 

Een voordeel van het koude water -afgezien van de afkoeling- was ook dat de muggenbeten 'verdoofd' werden en er terug een leven kwam zonder constante jeuk. :-)

We hebben nog gezellig iets gegeten in Omis en dan bij het buitenrijden vanuit de camper sightseeing gedaan: het was zo druk in Omis dat het stapvoets rijden was en we op ons gemak naar de kraampjes en etalages konden kijken. Sam haar reactie was dat dat wel gemakkelijk was om zo een stadje te bekijken vanuit de camper omdat je dan niet moet stappen. Bijdehandje :)

En dan hadden we nog een lange rit voor de boeg naar Dubrovnik, terug langs de kustweg. Maar de camper ging niet akkoord: ter hoogte van Doli hoorde we plots het sissende geluid van de linkervoorband die aan het plat gaan was. Gelukkig reden we net op een stukje baan waar we aan de kant konden gaan staan op een brede bushalte. Goed, je staat dan om middernacht langs de kant met een platte band langs de kustbaan van Kroatië waar 95% van de auto's, bussen en vrachtwagens veel te snel rijden. Jan mocht van mij niet onder de camper gaan liggen om de band te vervangen. We hebben Touring Assitance om een reden hè. Dus de kinderen slapend  in hun buggy's in het bushokje gelegd, Touring gebeld en gewacht op de garagist. Die kwam eigenlijk redelijk snel (we hebben zo'n 1,5 uur gewacht vanaf het parkeren tot de pechverhelping) en woonde op slechts 2km van onze pechplaats. Hij is snel over en weer gereden om de band te herstellen: het ventiel was afgescheurd. Dat scheelde een bezoek aan een garage de volgende dag. 

De kindjes met fluovestjes over de buggy in het bushokje.

Band afhalen en repareren.

We zijn dan toch nog doorgereden naar Dubrovnik. De vermoeidheid maakte wel dat we wat hebben rondgereden alvorens we een goede slaapplaats vonden en ook dat we beslisten om de dag nadien op een camping in te checken om te recupereren. Zo gezegd zo gedaan. We hebben dan nog een hele ochtend met touring aan de lijn gehangen om een misverstand ivm onze polis op te lossen. Dat is uiteindelijk allemaal goed gekomen en we moeten zeggen:  goede service van touring en heel correcte en vriendelijke dienstverlening. Dan hebben we voor de rest nog een fijne recuperatiedag gehouden aan zee in het warme water. Dat was echt niet meer normaal zo warm. Warmer dan we in het zwembadje zouden doen. Op een gegeven moment kwam er een Engelsman uit de zee en die kon het ook niet geloven en moest het even kwijt aan ons :-)

Warm Adriatisch zeewater.

En na al het zwemmen, fijn op de strandmat in slaap vallen.

De tweede dag zijn we vroeg met de bus vertrokken naar de oude stad en daar de hele dag fijn gewandeld want dat deel is  autovrij.

Wat een mooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooie stad is Dubrovnik!!! Echt prachtig. 

Het was broeierig warm maar eerder overtrokken en dat scheelt wel veel als de zon niet de hele tijd aan het branden is. Jammer was wel dat het Natural History Museum gesloten was want daar zijn we lang naar op zoek geweest in de wirwar van straatje en dat wilden we graag bezoeken.

Helaas gesloten op zaterdag.

We hebben ook een klim op de trappen aangedurfd: niet evident op de gladde stenen treden en met elke een buggy rond de nek en een kind aan de hand. De stadsmuur hebben we toch maar niet afgewandeld want het was erg druk ondertussen (al een stuk in de namiddag) en de trappen op en af was toch vermoeiend en ook opletten geblazen dat de kindjes niet zouden vallen. 

Op een terrasje heeft Sam een vriendinnetje gemaakt en die twee hebben een hele tijd fijn gespeeld zonder elkaar te verstaan. Zo simpel kan het dus zijn. Een schril contrast met de herdenkingsplaten over de recente oorlog hier en het bombardement op Dubrovnik. 

Game of Thrones is hier ook alom aanwezig: Dubrovnik is gebruikt als setting voor veel scènes. En dat is begrijpelijk, je waant je ook in een andere tijd of zelfs in een andere realiteit, zo sprookjesachtig mooi is Dubrovnik. We hebben foto's proberen trekken die de schoonheid wat kunnen vatten, maar dat lukt niet. 

Visjes zoeken in het blauwe heldere water van de haven.

Een beetje opfrissen aan een fonteintje.

En nu verlaten we Kroatië voor even om Montenegro te bezoeken. De reis daar zal bepaald worden door de bergen en onze camper en hoe goed die twee het met elkaar kunnen vinden. De kustplaatsjes zullen zeker wel lukken, maar we zouden graag ook een beetje binnenland doen. Het verslag daarvan komt in de volgende post. 

Ahoi!